Το Δουκάτο των Αθηνών ήταν Λατινικό – Γαλλικό κρατίδιο από το 1205 έως το 1458.

Οι κάτοικοι του Μόντε Αλμπάν, ανοικοδόμησαν μια από τις πρώτες και μεγαλύτερες πόλεις του δυτικού ημισφαιρίου πρωτοπορώντας στο σχεδιασμό αστρονομικά προσανατολισμένων δημόσιων κτιρίων, στη χρήση πλίνθων, στη λιθοδομή, στην παρασκευή κονιαμάτων, στην ανάπτυξη τελετουργικού ημερολογίου 260 ημερών, στη λάξευση και τη ζωγραφική ιερογλυφικών.

Οι γίγαντες της Παταγονίας ήταν φυλή γιγαντόσωμων ανθρώπων που φημολογείται ότι ζούσε στην Παταγονία και περιγράφονται σε πρώιμες Ευρωπαϊκές αναφορές. Λέγεται ότι ξεπερνούσαν το διπλάσιο φυσιολογικό ανθρώπινο ύψος, με ορισμένες αναφορές να κάνουν λόγο για 3,7 έως 4,6μ. ή περισσότερο. Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων θα απασχολούσαν τους Ευρωπαίους ερευνητές για περίπου 250 χρόνια.

O λεγόμενος «δρόμος του Δούναβη», πλωτός αρχικά και στη συνέχεια και χερσαίος με τη δημιουργία οδικού δικτύου, συνέδεε τις ακτές του Eύξεινου Πόντου με την Κεντρική Eυρώπη ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους._Καρδαράς Γεώργιος

Ο Όμηρος (περ. 750 π.Χ.) είναι ίσως ο μεγαλύτερος επικός ποιητής της κλασικής εποχής. Συνέθεσε (δεν συνέγραψε, αφού τα ποιήματα αρχικά διαδόθηκαν προφορικά και γράφτηκαν αργότερα) δύο μεγάλα έργα, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ενώ του αποδίδονται και άλλα, τα οποία τελούν υπό αμφισβήτηση.

Η Άλκηστις ήταν μυθική βασίλισσα της Θεσσαλίας, σύζυγος του βασιλιά Άδμητου, η οποία αποτελεί την προσωποποίηση της αφοσιωμένης, ανιδιοτελούς, γυναίκας και συζύγου στην αρχαία Ελλάδα.

Ο πόλεμος των Έξι ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών χωρών, ο οποίος συγκλόνισε τον κόσμο, κατέληξε σε Ισραηλινή νίκη που καθόρισε τα όρια της σύγχρονης Μέσης Ανατολής.

Ο Αλέξανδρος Α’ ο Μακεδών ή «Φιλέλληνας» ή «Εύπορος», ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας από το 498 π.Χ. μέχρι το θάνατό του το 454 π.Χ.

Στὴ σημερινὴ νεοελληνικὴ καὶ δυτικὴ καθημερινότητα τὰ ἀγάλματα ἔχουν καταντήσει ἀσήμαντα. Τὰ ἀγάλματα τὰ συνδέουμε μὲ τὴν ἱστορικὴ μνήμη· ἀλλὰ ἡ ἱστορικὴ μνήμη ἔχει πέσει θύμα μιᾶς ἐλλειμματικῆς μέσης ἐκπαίδευσης. Τὰ ἀγάλματα τὰ συνδέουμε μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τὴν αὐθεντία· ἀλλὰ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ αὐθεντία εἶναι στόχοι ἀμφισβήτησης. Ἂν καὶ ἡ κοι­νωνία μας εἶναι κάθε ἄλλο παρὰ εἰκονοκλαστική, προσλαμβάνουμε τὸ γίγνεσθαι μέσα ἀπὸ εἰκόνες δισδιάστατες, μέσα ἀπὸ ὀθόνες ἐπίπεδες καὶ χωρὶς βάθος· τὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστῆ, τῆς τηλεόρασης, τοῦ smartphone. Ἔχοντας ὠθήσει τὰ ἀγάλματα στὸ περιθώριο, ἔχουμε χάσει στοιχεῖα πολι­τιστικῆς συνέχειας. Ἴσως τὴν ἑπόμενη φορὰ ποὺ θὰ δώσετε ἕνα ραντεβού, νὰ τὸ δώσετε κοντὰ σὲ ἕνα ἄγαλμα._Α.Χανιώτης

Ο Αβδαλώνυμος ή Αβδολώνιμος ή Αβδαλώνιμος ή Αλώνυμος ή Βαλλώνυμος ανήκε στον βασιλικό οίκο της Σιδώνας (Φοινικική πόλη σημερινός Λίβανος) αν και δεν γνωρίζουμε την ακριβή θέση του στο γενεαλογικό δέντρο.

Οι Κόπτες είναι εθνοθρησκευτική ομάδα η οποία κατοικεί κυρίως στην περιοχή της σημερινής Αιγύπτου, όπου και αποτελούν τον σημαντικότερο Χριστιανικό πληθυσμό.

Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος/Marcus Aurelius Antoninus, γνωστός κοινώς ως Ηλιογάβαλος ή Ελαγάβαλος (Heliogabalus ή Elagabalus) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 218 έως το 222 μ.Χ.

Ο Αρισταίνετος ήταν αρχαίος Έλληνας επιστολογράφος που άκμασε τον 5ο ή 6ο αιώνα μ.Χ. Από τα έργα του σημαντικότερα είναι δύο βιβλία ερωτικών ιστοριών, με τη μορφή επιστολών, τα οποία δανείζονται τα θέματά τους από ερωτικές ελεγείες Αλεξανδρινών συγγραφέων όπως ο Καλλίμαχος και περιέχουν φράσεις από τον Πλάτωνα, τον Λουκιανό, τον Αλκίφρονα και άλλους.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με την ενδυμασία τους. Τα ρούχα που φορούσαν ήταν απλά και λειτουργικά. Ένα κομμάτι ύφασμα προσαρμοζόταν ανάλογα, ώστε να ταιριάζει στην περίσταση ή την μόδα και επειδή τα καλοκαίρια ήταν ζεστά, όσο λιγότερο ύφασμα και περίπλοκες ραφές είχαν τα ενδύματα, τόσο το καλύτερο.

Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε ένα συμβάν κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα όταν είχε καταλυθεί το Δυτικό Ρωμαϊκό Κράτος και η πλούσια επαρχία της Γαλατίας που κυβερνιόταν από Φράγκους ηγεμόνες, αποτελούσε πεδίο συγκρούσεων, οι πόλεις ήταν σχεδόν ερημωμένες και παντού επικρατούσε φόβος και ανασφάλεια.

Ο Μιγιαμότο Μουσάσι θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους και διασημότερους Σαμουράι όλων των εποχών, η φήμη του οποίου με την πάροδο των ετών απέκτησε μυθικές διαστάσεις, παρά το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του βίου του παραμένει μυστήριο.

[…] Και τότε θα μας ζητηθεί να κάνουμε μια αναδρομή και να προσπαθήσουμε να ξεχωματώσουμε τις ρίζες μας από την ξιπασιά και το ψέμα. Θα ανοίξουμε βιβλία, θα προβληματιστούμε, θα αναρωτηθούμε. Τι θα ήταν; Τι θα είμασταν; Γιατί στένεψε τόσο ο ορίζοντας μας;

Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης ήταν αρχαίος Έλληνας έμπορος, εξερευνητής και γεωγράφος από την Μασσαλία της σημερινής Γαλλίας ο οποίος ταξίδεψε στον Αρκτικό κύκλο και την μυστηριώδη νήσο Θούλη σε αναζήτηση κασσίτερου, ήλεκτρου και εμπορικών διαδρομών.

Η μάχη του Χαττίν διεξήχθη το 1187 στην πόλη Χαττίν της Τιβεριάδος στο σημερινό Ισραήλ, με αντιπάλους τους Σταυροφόρους υπό τον Γκυ των Λουζινιάν και τους Μουσουλμάνους Αγιουβίδες υπό τον Σαλαντίν. Το αποτέλεσμα υπήρξε καταστροφικό για τους Σταυροφόρους, γεγονός που οδήγησε στην κατάλυση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ και αργότερα στη Γ’ Σταυροφορία.

Ο λοιμός του Αντωνίνου κόστισε τη ζωή σε πάνω 5 εκατομμύρια άτομα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες παρέλυσαν τη Ρώμη οδηγώντας σταδιακά στην παρακμή και την τελική πτώση.

Ο Ευχίδας ήταν οπλίτης ημεροδρόμος ο οποίος το 479 π.Χ. έτρεξε αυθημερόν την διαδρομή Δελφοί-Πλαταιές, μετά την μάχη των Πλαταιών, θέλοντας να φέρει στις Πλαταιές νέο «ιερό πυρ» από τους Δελφούς, διότι οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι αυτό που είχαν μολύνθηκε από την παρουσία των Περσών.

Η μάχη της Αγχιάλου, γνωστή και ως μάχη του Αχελώου, έλαβε χώρα στις 20 Αυγούστου του 917, στον Αχελώο ποταμό στη Βουλγαρική ακτή της Μαύρης Θάλασσας, κοντά στην πόλη Αγχίαλο (σύγχρονο Πομόριε) μεταξύ Βουλγαρικών και Βυζαντινών δυνάμεων. Οι Βούλγαροι πέτυχαν μια αποφασιστική νίκη, η οποία όχι μόνο εξασφάλισε τις προηγούμενες επιτυχίες του Συμεών Α’, αλλά τον κατέστησε de facto ηγέτη ολόκληρης της Βαλκανικής Χερσονήσου, εκτός της καλά προστατευμένης Βυζαντινής πρωτεύουσας Κωνσταντινούπολης και Πελοποννήσου.

Η μάχη στην Όπιδα, διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 539 π.Χ., μεταξύ Περσίας υπό τον Κύρο Β’ και Νέο Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας υπό τον Ναβόνιδο ή Ναβοναΐδ κατά την Περσική εισβολή στη Μεσοποταμία.

Στην Ελληνική μυθολογία ο Αμφιτρύων ήταν γιος του Αλκαίου, βασιλιά της Τίρυνθας και της Αστυδάμειας (ή Λυσιμάχης ή Λαονόμης) εγγονός του ήρωα Περσέα και πατριός του Ηρακλή. Από τον πατέρα του κληρονόμησε τον θρόνο της Τίρυνθας και από τον πεθερό του Ηλεκτρύωνα τον θρόνο των Μυκηνών. Όταν δε σκότωσε κατά λάθος τον πεθερό του Ηλεκτρύωνα, εκδιώχθηκε από την πόλη και εγκαταστάθηκε στη Θήβα.

Η Κυνίσκα ήταν αρχαία Σπαρτιάτισσα, κόρη του βασιλιά της Σπάρτης Αρχιδάμου και αδελφή του Αγησιλάου, η οποία νίκησε δύο φορές στους Ολυμπιακούς αγώνες στις αρματοδρομίες, καθιστάμενη η μόνη γυναίκα Ολυμπιονίκης της εποχής.

Ως αρχαία Περσική Μυθολογία χαρακτηρίζεται η περίοδος που μεσολάβησε μεταξύ της αρχαίας Ιρανικής θρησκείας και Ζωροαστρισμού ήτοι από το 1500 – 1000 π.Χ. Ήταν μια πολυθεϊστική θρησκεία αποτελούμενη από το Πάνθεο υπό την ηγεσία του ανώτατου θεού Αχούρα Μάζντα (Άρχοντας της Σοφίας) υπερασπιστή της τάξης, εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων του Άγκρα Μάινιου ή Αριμάν (Καταστροφικό Πνεύμα) και των Λεγεώνων του Χάους.

Ο Ναρσής, υπήρξε λαμπρός στρατηγός του Ιουστινιανού Α’ προς το τέλος της βασιλείας του, ένας από τους πρωταγωνιστές της Ιουστινιάνιας Επανακατάκτησης και θεωρείται μετά τον Βελισάριο, ο διασημότερος μη αυτοκρατορικός μεσαιωνικός Ρωμαίος διοικητής.