Η Αυτοκρατορία των Μαουρύα ή Μαουρυάνων ή Μαουρυανή ήταν η πρώτη μεγάλη γηγενής αυτοκρατορία στην αρχαία Ινδία, κατά την περίοδο 321 π.Χ. – 185 π.Χ.,

Ο Αλέξανδρος Α’ Bάλας ήταν ηγεμόνας της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών από το 152 π.Χ. έως το 145 π.Χ.

Η Άορνος Πέτρα ή απλά Άορνος ήταν οχυρώτατη ορεινή τοποθεσία της Ινδίας, η οποία πολιορκήθηκε και κατελήφθη από τον Μέγα Αλέξανδρο,

Η ονομασία της αυτοκρατορίας Kushan ή Κοσσανών προέρχεται από τον Κινεζικό όρο Guishang, ο οποίος συναντάται σε ιστορικά συγγράμματα αναφερόμενα στους Yuezhi ή Γιουεζί, μιας φυλής νομάδων που ζούσαν στην ανατολική Κεντρική Ασία. Ορισμένοι μελετητές συνδέουν τους Κοσσανούς με τους Tocharians ή Τόχαρους της λεκάνης Tarim στην Κίνα, οι οποίοι ήσαν Καυκάσια φυλή με ξανθά ή κόκκινα μαλλιά και έχουν προβληματίσει τους ιστορικούς μελετητές όσον αφορά στην προέλευσή τους.

Τον 2ο αιώνα π.Χ, οι Κοσσανοί απωθήθηκαν δυτικά από τους Xiongnu ή Χιονγκ-νου, πολεμοχαρή φυλή, πιθανότατα προγόνους των Ούννων.

Αυτό είχε ως συνέπεια να καταφύγουν σε παραμεθόριες περιοχές όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν, όπου ίδρυσαν μια ανεξάρτητη αυτοκρατορία στην περιοχή που είναι γνωστή ως Βακτρία. Στη Βακτριανή, κατέκτησαν τους Σκύθες και τα τοπικά Ελληνικά βασίλεια, τα τελευταία εναπομείναντα δείγματα της δύναμης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα οποία δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν την Ινδία. Από αυτήν την κεντρική τοποθεσία, η αυτοκρατορία Κοσσάν κατέστη ένας πλούσιος εμπορικός κόμβος μεταξύ των λαών Χαν της Κίνας, Σασσανιδών της Περσίας και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Ρωμαϊκός χρυσός και το Κινεζικό μετάξι διακινούνταν στην αυτοκρατορία, με πολύ μεγάλο κέρδος για τους μεσάζοντες. Λαμβάνοντας δε υπόψιν όλες τις επαφές τους με τις μεγάλες αυτοκρατορίες της εποχής, δεν είναι περίεργο ότι οι Κοσσανοί είχαν αναπτύξει αξιόλογο πολιτισμό δανειζόμενοι στοιχεία από άλλες χώρες.

Οι Καρνατικοί πόλεμοι ήσαν μια σειρά στρατιωτικών συγκρούσεων στα μέσα του 18ου αιώνα στην Ινδική υποήπειρο (νότια περιοχή της Ασίας, η οποία εδράζει ως επί το πλείστον στην Ινδική πλάκα και εκτείνεται νότια στον Ινδικό Ωκεανό. Περιλαμβάνει την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, όπως επίσης την Σρι Λάνκα, το Νεπάλ και το Μπουτάν). Στις εν λόγω συγκρούσεις ενεπλάκησαν πολλοί ανεξάρτητοι κυβερνήτες και υποτελείς, μαχόμενοι για κληρονομική διαδοχή – εδαφική κυριαρχία και περιελάμβαναν διπλωματικές και στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ της Γαλλικής Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών.

Όσοι Γανδάριοι (κάτοικοι σημερινού Παντζάμπ στην Ινδία) ανατολικά του Υδραώτη δεν συνθηκολόγησαν εξ αρχής, ο Αλέξανδρος τους υπέταξε δια της βίας. Όταν πληροφορήθηκε ότι οι Καθαίοι, οι Μαλλοί και οι Οξυδράκες ή Συδράκες, που είχαν τη φήμη γενναίων πολεμιστών, ετοιμάζονταν για αντίσταση κινήθηκε γρήγορα εναντίον των Καθαίων (Κσατρίγια) οι οποίοι όπως ελέγετο έκαιγαν και τις γυναίκες μαζί με τους νεκρούς άντρες τους και αφού διέβη τον Υδραώτη έφτασε σε μία πόλη των Αδραϊστών (Αντρίστα) τα Πίμπραμα όπου οι κάτοικοι συνθηκολόγησαν και τον ακολούθησαν ως σύμμαχοι.

Την άνοιξη του 326 π.Χ. ο Αλέξανδρος διέβη τον Ινδό ποταμό βαδίζοντας προς τα ενδότερα της Ινδίας. Tότε ο ισχυρός βασιλιάς της Ινδίας Πώρος θέλησε να του σταματήσει την προέλαση. Προς τούτο συγκέντρωσε μεγάλη στρατιωτική δύναμη με πολλούς ελέφαντες στις όχθες του Υδάσπη ποταμού (σημερινού Τζέλουμ) προκειμένου να εμποδίσει τη διάβαση του ποταμού από τον Αλέξανδρο. Ο μεγαλοφυής Μακεδόνας όμως με έξυπνα στρατηγήματα διέβη τον ποταμό και στη μάχη που συνήφθη στις όχθες του (Ιούλιος του 326 π.Χ.) νίκησε κατά κράτος τις δυνάμεις του Πώρου, καταγάγοντας μία από τις ενδοξότερες και δυσκολότερες νίκες του.