Ο Εδουάρδος του Γούντστοκ ή Εδουάρδος, ο Μαύρος πρίγκηψ από τον Οίκο των Ανζού-Πλανταγενετών ήταν πρίγκιπας της Ουαλίας, δούκας της Ακουιτανίας και πρώτος δούκας της Κορνουάλης.

Ο Αγγλο-Ζανζιβαρινός πόλεμος του 1896 θεωρείται ως ο συντομότερος της ιστορίας, αφού διήρκεσε 38 λεπτά.

Η λεγόμενη «χρυσή εποχή της πειρατείας» διήρκεσε περίπου από το 1700 έως το 1725, όταν χιλιάδες άνδρες (και γυναίκες) επιδόθηκαν συστηματικά σε αυτήν προκειμένου να εξασφαλίσουν «τα προς το ζην».

Ο πόλεμος των Ρόδων ήταν εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Οίκων του Λάνκαστερ και της Υόρκης με αφορμή τη διεκδίκηση του Αγγλικού θρόνου.

Ο Πόλεμος των Φώκλαντ, επίσης γνωστός ως Κρίση των Φώκλαντ ήταν σύγκρουση δέκα εβδομάδων μεταξύ Αργεντινής και Ηνωμένου Βασιλείου με αντικείμενο δύο Βρετανικά υπερπόντια εδάφη στον Νότιο Ατλαντικό.

Ο Ιωάννης της Αγγλίας (γνωστός και ως Τζον Λάκλαντ) βασίλευσε από το 1199 μέχρι το 1216. Ως γιος του Ερρίκου ΙΙ της Αγγλίας (βασ. 1154-1189) και Ελεωνόρας της Ακουιτάνης (1122-1204) διαδέχθηκε στον θρόνο τον μεγαλύτερο αδερφό του, Ριχάρδο Ι (βασ. 1189-1199).

Εάν υπήρχε κάποιο Έθνος στον κόσμο που θα επέλεγε τον πόλεμο «για λόγους ζαχαροπλαστικής» αυτό θα ήταν η Γαλλία. Αυτό ακριβώς συνέβη το 1838, όταν η Γαλλία και το Μεξικό ενεπλάκησαν σε ένοπλη σύγκρουση διάρκειας 5 μηνών, η οποία έμεινε στην ιστορία ως «ο πόλεμος της ζαχαροπλαστικής».

Οι Καρνατικοί πόλεμοι ήσαν μια σειρά στρατιωτικών συγκρούσεων στα μέσα του 18ου αιώνα στην Ινδική υποήπειρο (νότια περιοχή της Ασίας, η οποία εδράζει ως επί το πλείστον στην Ινδική πλάκα και εκτείνεται νότια στον Ινδικό Ωκεανό. Περιλαμβάνει την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές, όπως επίσης την Σρι Λάνκα, το Νεπάλ και το Μπουτάν). Στις εν λόγω συγκρούσεις ενεπλάκησαν πολλοί ανεξάρτητοι κυβερνήτες και υποτελείς, μαχόμενοι για κληρονομική διαδοχή – εδαφική κυριαρχία και περιελάμβαναν διπλωματικές και στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ της Γαλλικής Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών.

Αρχικά ο Χίτλερ δεν σκεπτόταν να κινηθεί κατά της Πολωνίας έστω κι εάν αυτή κατείχε το μεγαλύτερο εδαφικό τμήμα που είχε αποσπασθεί από τη Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Πολωνία, όπως και η Ουγγαρία, τον βοήθησαν έμμεσα λόγω της απειλής που συνιστούσαν κατά των νώτων της Τσεχοσλοβακίας εξαναγκάζοντας την να ενδώσει στις απαιτήσεις του. Η Πολωνία είχε συμπτωματικά εκμεταλλευθεί την ευκαιρία να αποσπάσει ένα τμήμα από το Τσεχικό έδαφος. Ο Χίτλερ έκλινε προς την άποψη να δεχθεί την Πολωνία ως μικρό συνεταίρο προς το παρόν με την προϋπόθεση να επιστρέψει το Γερμανικό λιμάνι του Δάντσιχ και να παραχωρήσει στη Γερμανία ελευθερία διέλευσης προς την Ανατολική Πρωσία δια μέσω του Πολωνικού «διαδρόμου».