Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας λέγεται η αρχαία βιβλιοθήκη της ομώνυμης πόλης στην Αίγυπτο, η οποία ιδρύθηκε στην Ελληνιστική εποχή επί Πτολεμαίου Α’,

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα της Αρκαδίας το 1911. Μετά τα γυμνασιακά του χρόνια στην Τρίπολη, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από νεαρή ηλικία στράφηκε στη λογοτεχνία, έμαθε ξένες γλώσσες με μεθόδους αυτοδιδασκαλίας, μελέτησε τον Παλαμά, τον Σολωμό και το δημοτικό τραγούδι και ήρθε σε επαφή με τις νεωτεριστικές τάσεις της Ευρωπαϊκής ποίησης. Ανήκε στον κύκλο του περιοδικού Τα Νέα Γράμματα, όπου και εξέδωσε ποιήματα του όπως και σ’ άλλα περιοδικά (Νέα Εστία, Ρυθμός) χωρίς όμως ιδιαίτερη βαρύτητα, ακόμη και για τον ίδιο.

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Notes from my personal diary:
? Στις πηγές του Αινών εδίψασα και ήπια νερό εγγύς της Σαλήμ είπα να ξαποστάσω Εκοίταξα γύρω μου… Ογκώδη λίθινα σώματα λες και υποκλίνονταν σε κάποιους αόρατους ασκητές που ξεπόρτισαν από το ταπεινό τους ενδιαίτημα Ασκηταριά και σπήλαια στο ύψος ιστάμενου ανθρώπου λαξεμένοι σε βράχια ογκόλιθοι μοσχοβολιά και αφθαρσία άρρητη…

Η «Ελλάδα Ταξιδεύει» σε στίχους του Γιώργου Ανδρέου

Ο Αρχίλοχος ο οποίος ήκμασε περί το 650 π.Χ. καταγόταν από την Πάρο και υπήρξε ο νεότερος Έλληνας συγγραφέας ιαμβικής, ελεγειακής & λυρικής ποίησης. Τα διασωθέντα αποσπάσματα του έργου του, καταδεικνύουν μετρική πρωτοπορία υψηλού επιπέδου.

Πατέρας του Αρχιλόχου ήταν ο Τελεσικλής, ένας εύπορος Πάριος ο οποίος είχε ιδρύσει αποικία στην Θάσο στην οποία έζησε ο Αρχίλοχος και η μητέρα του Ευηνώ. Αποσπάσματα της ποίησής του αναφέρονται στην ηλιακή έκλειψη της 6ης Απριλίου 648 π.Χ, καθώς και στον πλούτο του Λυδού βασιλέα Γύγη (680 – 645 π.Χ). Οι λεπτομέρειες της ζωής του Αρχιλόχου, προέρχονται ως επί το πλείστον από τα ποιήματά του – μια αναξιόπιστη πηγή, διότι η περιγραφή των γεγονότων μπορεί να είναι φανταστική, ή περιλαμβάνει φανταστικά πρόσωπα – καταστάσεις.

Αγάπες πρώιμες, όψιμες, αλαργινοί καιροί,
τώρα και χτες, πληγές, χαρές, ω ριζικά του κόσμου,
κ’ εσείς που κάπου ζήσατε και λιώνετε νεκροί,
κ’ εσείς με μάτια ολάνοιχτα που ζείτε ακόμα εμπρός μου,

Την κολακείαν ημπορεί κανείς να την θεωρήση ως εξευτελιστικήν συναναστροφήν που ωφελεί τον κόλακα. Ιδού δε τί λογής άνθρωπος είναι αυτός:

«Αγαπητοί φίλοι, περίμενα πρώτα να τελειώσει ο εορτασμός που προβλέπεται και ύστερα να ‘ρθω σ’ επαφή μαζί σας. Το έκανα διότι ήθελα να νιώθω ξένοιαστος και ξεκούραστος.

Ο Ανδρέας Κάλβος υπήρξε Έλληνας λόγιος και εθνικός ποιητής, βαθύτατα πατριώτης, αρχαιολάτρης και νεοκλασικιστής. Η ποίησή του επική, υμνεί το πάθος προς την ελευθερία.