Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας λέγεται η αρχαία βιβλιοθήκη της ομώνυμης πόλης στην Αίγυπτο, η οποία ιδρύθηκε στην Ελληνιστική εποχή επί Πτολεμαίου Α’,

Οι Φαραώ ήταν σχεδόν όλοι άνδρες, αλλά υπήρξαν ορισμένες γυναίκες που κυριάρχησαν στην Αίγυπτο, οι οποίες μνημονεύονται μέχρι σήμερα.

Ο Απέπ ή Απόφις ήταν αρχαία Αιγυπτιακή θεότητα που απεικονίζεται ως γιγαντιαίο φίδι το οποίο ενσάρκωνε το χάος και ήταν αντίπαλος του φωτός.

Η μάχη της Μεγγιδούς διεξήχθη μεταξύ Αιγυπτιακών δυνάμεων υπό τον Φαραώ Τούθμωσι ΙΙΙ και μεγάλου συνασπισμού Χαναναίων υποτελών κρατών με επικεφαλής τον βασιλιά του Καντές.

Ο πόλεμος των Έξι ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών χωρών, ο οποίος συγκλόνισε τον κόσμο, κατέληξε σε Ισραηλινή νίκη που καθόρισε τα όρια της σύγχρονης Μέσης Ανατολής.

Οι Κόπτες είναι εθνοθρησκευτική ομάδα η οποία κατοικεί κυρίως στην περιοχή της σημερινής Αιγύπτου, όπου και αποτελούν τον σημαντικότερο Χριστιανικό πληθυσμό.

Ο Εργαμένης γνωστός και ως Αρακαμάνης I ήταν ο επιφανέστερος βασιλέας της Μερόης (βασίλευσε από το 295 έως το 275 π.Χ.) πόλη του βασιλείου του Κούς (σημερινό Σουδάν) την οποία αποδέσμευσε από την Αιγυπτιακή κυριαρχία και βοήθησε να αναπτύξει αυτόνομο πολιτισμό.

Η μάχη της Ραφίας ή μάχη της Γάζας, διεξήχθη στις 22 Ιουνίου 217 π.Χ. μεταξύ των δυνάμεων του Πτολεμαίου Δ’ Φιλοπάτορα βασιλέα (Φαραώ) της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου και του βασιλέα της Συρίας Αντιόχου Γ’ της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, κατά την διάρκεια των Συριακών πολέμων. Στην εν λόγω μάχη, γνωστή και ως «μάχη των ελεφάντων» επικράτησε ο Πτολεμαίος ο οποίος εξασφάλισε τον έλεγχο της Παλαιστινιακής περιοχής της Αιγύπτου.

Όταν το 612 π.Χ. η πρωτεύουσα της Ασσυρίας Νινευί κυριεύθηκε από τους Μήδους, Σκύθες, Βαβυλώνιους και τους συμμάχους τους, οι Ασσύριοι μετέφεραν την πρωτεύουσα στην Χαρράν. Όταν δε κατελήφθη η Χαρράν από την Συμμαχία το 609 π.Χ., μεταφέρθηκε στην Καρχεμισία (μετέπειτα Ευρωπός) της Συρίας στον ποταμό Ευφράτη. Η Αίγυπτος (πρώην υποτελής της Ασσυρίας) συμμάχησε με τον βασιλέα των Ασσυρίων Ασούρ Ουμπαλίτ Β΄ και το 609 π.Χ. βάδισε εναντίον των Βαβυλωνίων.

Ο αρχαίος Αιγυπτιακός πολιτισμός υπήρξε ένας εκ αρχαιοτέρων και πλέον προηγμένων του κόσμου, για σχεδόν 3.000 χρόνια, δημιουργώντας μια κουλτούρα τόσο πλούσια, ώστε να αποτελεί ξεχωριστό πεδίο έρευνας & μελέτης. Ταυτόχρονα η Αιγυπτιακή ιστορία ανέκαθεν ασκούσε μαγνητισμό, καθότι περιβαλλόταν από μυστήριο και ιδιαιτερότητες όσον αφορά στον τρόπο ζωής και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Το άρθρο αναφέρεται σε άγνωστες πτυχές αυτής της σαγηνευτικής χώρας, προσδίδοντας επιπλέον ενδιαφέρον και γοητεία.

Το μαντείο του Άμμωνα, μέσω των Ελλήνων της Κυρηναϊκής ήταν παλαιόθεν γνωστό στους Έλληνες της κυρίως Ελλάδας, που πίστευαν ότι από εκεί είχε φθάσει η σχετική τέχνη στο αρχαιότερο μαντείο τους, εκείνο της Δωδώνης. Έχαιρε δε μεγάλου σεβασμού, καθότι ο Αριστοφάνης θεωρούσε το Μαντείο του Άμμωνα ως το δεύτερο σημαντικότερο μετά από εκείνο των Δελφών, ο Πίνδαρος είχε ιδρύσει στη Θήβα ναό του Άμμωνα και οι Αθηναίοι είχαν στείλει επίσημη αντιπροσωπεία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για να πάρουν χρησμό.

Το 1500 π.Χ., η Νουβία (περιοχή κατά μήκος του ποταμού Νείλου, μεταξύ νότιας Αιγύπτου – βορείου Σουδάν – Ασσουάν και Χαρτούμ) αποτελείτο από τρία μεγάλα βασίλεια που ονομάζοντο Makuria, Alwa και Nobade. Αυτά είχαν αναπτύξει πολύ προηγμένους πολιτισμούς και ήσαν κράτη με αξιόμαχα στρατεύματα αποτελούμενα από πεζούς στρατιώτες – ιππείς – στρατιωτικούς ελέφαντες – πολιορκητικές μηχανές και ικανότατους τοξότες. Τα τρία βασίλεια της Νουβίας ήσαν πλούσια και ισχυρά, όμως υπέφεραν από τους Βεδουίνους οι οποίοι πραγματοποιούσαν συνεχώς επιδρομές, παίρνοντας αιχμαλώτους για να τους πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα της Ερυθράς θάλασσας, έκαιγαν χωριά και κατέστρεφαν σοδειές.

Η Νουβία θεωρείται κοιτίδα του Αφρικανικού πολιτισμού, έχοντας ιστορία που χρονολογείται από το 3200 π.Χ., αρχής γενομένης από το πλούσιο και ισχυρό έθνος του βασιλείου του Κους (αναφέρεται επίσης ως αρχαία Νουβία) το οποίο ήταν κέντρο πολιτισμού και στρατιωτικής ισχύος στην Αφρική.