παρακμή

Ιστορική ανακύκλωση

.»Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν έπίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μίαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις το σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ’ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας, συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών».

Σύγχρονα πρότυπα

διάττοντας ο [δiátondas] : (αστρον.) μετέωρο που παρουσιάζεται ξαφνικά στη γήινη ατμόσφαιρα και που, αφού διανύσει με μεγάλη ταχύτητα τον ουρανό σχηματίζοντας μια φωτεινή γραμμή, εξαφανίζεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την εμφάνισή του: Bροχή διαττόντων, ταυτόχρονη εμφάνιση πολλών διαττόντων. || (ως επίθ.): Έπεσε βροχή από διάττοντες αστέρες. (έκφρ.) (εμφανίστηκε / έλαμψε / πέρασε κτλ. σαν) ~ αστέρας,για κπ. του οποίου η ξαφνική δόξα ή προβολή κράτησε ελάχιστα και έσβησε χωρίς να αφήσει ίχνη.

Παρακμής………..επίλογος

Στις ημέρες μας βιώνουμε πρωτοφανείς καταστάσεις ………πρωτόγνωρες για ανεπτυγμένο κράτος, το οποίο μάλιστα κάποτε υπήρξε η κοιτίδα του πολιτισμού. Οι εν λόγω καταστάσεις είναι αποτέλεσμα της ηθικής, πολιτικής και κοινωνικής παρακμής η οποία ταλανίζει τα τελευταία 20 έτη την Ελλάδα. Είναι ανώφελο και μάταιο να προσπαθούμε να αποφύγουμε τις συνέπειες, ο λόγος είναι ότι εμείς οι ίδιοι τορπιλίζουμε κάθε ενέργεια που αποσκοπεί στη σωτηρία της πατρίδος μας.

Νεοελληνικά ήθη και φαινόμενα…………..

Πολλές και ατέρμονες συζητήσεις – αναλύσεις – διαπιστώσεις επί παντός επιστητού αλλά δράση καμμία.
Ανύπαρκτες αντιστάσεις στους υλικούς και ηθικούς πειρασμούς.
Ισοπέδωση των θεσμών.

Παρακμής………συνέχεια

Η παρακμή που βιώνει η Ελλάδα και βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία εικοσαετία, ίσως τώρα να αγγίζει το απόγειό της.

Έχουν γίνει πολλές και ατέρμονες συζητήσεις για τα αίτια και τις αφορμές. Σε αυτές συμμετέχει ο κάθε τυχαίος που έχει γνώμη, αποσκοπώντας να αναγορευθεί σε «παράγοντα» του δημόσιου βίου και είναι γεμάτες φλυαρίες, διαξιφισμούς, ύβρεις, αντιπαραθέσεις και κενές περιεχομένου.

Δυστυχώς όμως αυτές οι συζητήσεις βρίσκουν ευήκοα ώτα και ανοικτούς οφθαλμούς να τις ακούσουν και να τις παρακολουθήσουν. Ποιούς; Μα φυσικά εμάς, διότι αν δεν υπήρχε ακροατήριο ή φιλοθεάμον κοινό, δεν θα υπήρχαν και συζητητές, συνεπώς δεν θα ακούγονταν και όλα αυτά τα αστεία επιχειρήματα και περισπούδαστες αναλύσεις.

Λέγεται ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία………σωστό………….πλην όμως ημιτελές…..διότι οι “νεκροί” δεν ελπίζουν. Είναι ανώφελο να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια θέματα, λόγοι, αιτίες, αφορμές,…….κ.λ.π της κατάστασης που βιώνουμε, καθότι έχουν αναλυθεί και τεκμηριωθεί άπειρες φορές, ώστε κάθε επιπλέον αναφορά καταντά κουραστική και ΥΠΟΠΤΗ. Το Εθνος που αγνοεί τα σημάδια της Ιστορίας, δεν έχει μέλλον – προοπτική – ελπίδα και δεν δικαιούται να έχει συνέχεια.