ΟΙ Σπαρτοί ήταν φυλή πολεμιστών, που ξεπήδησαν από τη γη έτοιμοι για μάχη από τα σπαρμένα δόντια ενός ιερού δράκοντα.

Ο Πίνδαρος ήταν ίσως ο μεγαλύτερος αρχαίος Έλληνας λυρικός ποιητής της εποχής του.

Η μάχη στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. απέφερε στη Θήβα μια αποφασιστική νίκη εναντίον της Σπάρτης και την καθιέρωσε ως την ισχυρότερη πόλη – κράτος στην Ελλάδα.

Ο Τειρεσίας είναι περιώνυμος μάντης της Ελληνικής μυθολογίας, που στον Θηβαϊκό κύκλο διαδραματίζει αντίστοιχο ρόλο με εκείνο του Κάλχα στον Τρωικό πόλεμο. Πατέρας του ήταν ο Ευήρης, που καταγόταν από τον Ουδαίο του γένους των Σπαρτών και μητέρα του η νύμφη Χαρικλώ.

Ενώ ο Δαρείος επιχειρούσε κατά της Αιγύπτου και υπολειπόταν μόλις λίγους μήνες πριν την υποταγή της, οι επιτυχίες του Αλεξάνδρου στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια επιβεβαίωναν τους φόβους των Περσών ότι παρά τη δολοφονία του Φιλίππου ο Μακεδονικός κίνδυνος δεν είχε αποσοβηθεί και η Αχαιμενιδική διπλωματία άρχισε να χρησιμοποιεί τα αντίμετρα που διέθετε. Οι πρέσβεις του Μεγάλου Βασιλέως με 300 τάλαντα αναζητούσαν στην Ελλάδα συμμάχους δικούς τους και εχθρούς του Αλεξάνδρου.

Οι Αθηναίοι δεν δέχθηκαν να εξαγορασθούν, αλλά ο Δημοσθένης για πολλοστή φορά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη δωροληψία, πόσο μάλλον που τώρα μπορούσε να προφασισθεί ευγενείς σκοπούς και ανώτερα ιδανικά. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ιουστίνο, ο Δημοσθένης «που είχε δωροδοκηθεί από τους Πέρσες με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό» ισχυριζόταν ότι οι Τριβαλλοί είχαν εξοντώσει τον Αλέξανδρο και όλο του το στράτευμα και για να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του, παρουσίασε στην Εκκλησία των Αθηναίων κάποιον που δήλωσε ότι τραυματίσθηκε στη μάχη όπου σκοτώθηκε κι ο Αλέξανδρος.

Η δεύτερη μεγάλη μάχη της αρχαιότητας που έγινε γνωστή ως μάχη της Μαντινείας διεξήχθη περίπου 15 χλμ. βορείως της Τρίπολης το καλοκαίρι του 362 π.Χ. μεταξύ δύο συνασπισμών που είχαν επικεφαλής αντίστοιχα τη Θήβα και τη Σπάρτη, τις δύο τότε ισχυρότερες πόλεις της Ελλάδας, με έπαθλο την ηγεμονία της.