Η Αφροδίτη κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία και θρησκεία είναι η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποίησης.
Ετικέτα: Αφροδίτη
Άρης (θεός του πολέμου)
Ο Άρης (ή Άρες ή Άρευς ή Ενυάλιος) θεωρείτο θεός του πολέμου στην αρχαία Ελλάδα και ήταν ίσως ο πιο αντιδημοφιλής από όλους τους Ολύμπιους θεούς λόγω της ιδιοσυγκρασίας, της επιθετικότητας και της ακόρεστης δίψας του για πόλεμο.
Λημνιάδες
Είναι γνωστό ότι η Αφροδίτη, θεά της αγάπης και της ομορφιάς, τιμωρούσε αμείλικτα όσους περιφρονούσαν τους βωμούς της.
Υγίνου, Ποιητική Αστρονομία : Ι.8 Κύκνος
Το σχήμα που οι Έλληνες αποκαλούν Κύκνο, αλλά κάποιοι άλλοι αγνοώντας την ιστορία είχαν ονομάσει ὄρνις, από τον όρο που περιλαμβάνει τα πτηνά γενικότερα. Η αιτία της εν λόγω ονομασίας μας έχει παραδοθεί: Όταν ο Δίας, συγκινημένος από το άγγιγμα του πόθου, άρχισε να ερωτεύεται την Νέμεσις και δεν μπορούσε να την πείσει να συναντηθούν, ανακούφισε το πάθος του μηχανευόμενος το ακόλουθο σχέδιο._Πυθεύς
Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη [4.50.1] Η Μήδεια και ο Θάνατος του Πελία
Ενώ η επιστροφή των οπλαρχηγών δεν είχε γίνει ακόμη γνωστή στη Θεσσαλία, λένε ότι διαδόθηκε φήμη περί χαμού των συντρόφων της εκστρατείας του Ιάσονα στην περιοχή του Πόντου. Κατά συνέπεια ο Πελίας νομίζοντας ότι του δινόταν η ευκαιρία ν’ απομακρύνει όλους όσοι εποφθαλμιούσαν τον θρόνο, ανάγκασε τον πατέρα του Ιάσονα να πιεί αίμα ταύρου και φόνευσε τον νεαρό αδελφό του, Πρόμαχο._ Πυθεύς
Υγίνου, Ποιητική Αστρονομία : Ι.7 Λύρα
Η Λύρα τοποθετήθηκε ανάμεσα στους αστερισμούς για τον ακόλουθο λόγο, όπως υποστηρίζει ο Ερατοσθένης. Κατασκεύασμα του Ερμή από καβούκι χελώνας αρχικά, προσφέρθηκε στον Ορφέα, γιό της Καλλιόπης και του Οιάγρου, ο οποίος είχε αφοσιωθεί με πάθος στη μουσική. Εθεωρείτο ότι με το ταλέντο του σαγήνευε και παρέσυρε στο άκουσμά του ακόμη και άγρια θηρία. _Πυθεύς
Υγίνου, Ποιητική Αστρονομία : Ι.5 Κορώνα
Πιστεύεται ότι είναι το διάδημα της Αριάδνης, καταστερισμένο από τον Πατέρα Λίμπερ [(ορθότερη απόδοση στα Ελληνικά: Λίβηρ) θεότητα της πρώιμης Ρωμαϊκής μυθολογίας η οποία στην αντίστοιχη Ελληνική ταυτίζεται με τον θεό Διόνυσο]. _Πυθεύς
Διόδωρος Σικελιώτης Ιστορική Βιβλιοθήκη [4-79.1] Ο Κώκαλος και ο θάνατος του Μίνωα
Ο Μίνωας, βασιλέας των Κρητών και κυρίαρχος των θαλασσών εκείνη την εποχή, όταν έμαθε ότι ο Δαίδαλος είχε διαφύγει στη Σικελία, αποφάσισε να εκστρατεύσει εκεί. Αφού συγκέντρωσε υπολογίσιμη ναυτική δύναμη απέπλευσε από την Κρήτη και πάτησε τη γη του Ακράγαντα, σ’ ένα τόπο ο οποίος για το λόγο αυτό ονομάστηκε Μινώα. Εκεί αποβίβασε τα στρατεύματά του κι απέστειλε αγγελιοφόρους στον βασιλέα Κώκαλο απαιτώντας την απέλαση του Δαιδάλου για να τιμωρηθεί. _Πυθεύς
Ιχθυοκένταυροι
Οι Ιχθυοκένταυροι, ήσαν θαλάσσια πλάσματα της Ελληνικής Μυθολογίας, ο κορμός των οποίων ήταν ανθρώπινος και το υπόλοιπο σώμα κατέληγε σε ουρά ιχθύος. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ένα είδος Τριτώνων (Τρίτωνες = θαλάσσιες θεότητες με σώμα ανθρώπινο και ιχθύος) με την διαφορά ότι αντί χέρια είχαν πόδια αλόγου.