Ο Τιτυός ήταν γίγαντας της Ελληνικής μυθολογίας, γιος του Δία και της Ελάρας κόρης του Ορχομενού, βασιλέα της ομώνυμης πόλης και ένας από εκείνους που υπέστη αιώνια τιμωρία στον Τάρταρο, όπως ο Σίσυφος και ο Τάνταλος, για τα εγκλήματά τους.

Οι Κουρήτες Δάκτυλοι ήσαν τρεις, πέντε ή εννέα Δαίμονες (πνεύματα) στους οποίους ανέθεσε η θεά Ρέα να προστατεύσουν τον νεογέννητο Δία από τις κανιβαλικές τάσεις του πατέρα του Κρόνου και αυτοί υπακούοντας, έκρυψαν το νεογνό σε μια σπηλιά στο όρος Ίδη (Ψηλορείτης) στην Κρήτη, πνίγοντας το κλάμα του στους ήχους φρενήρους χορού αναπαράστασης συγκρουόμενου δόρατος και ασπίδας.

[425] [Ο Αιγέας] Αποτροπιασμένος από την υπέρτατη μοχθηρία [της Μήδειας, η οποία είχε αποπειραθεί να δηλητηριάσει τον γιό του, Θησέα] αλλά πανηγυρίζοντας συνάμα για τον γιό του που απέφυγε τον θάνατο [όταν ο ίδιος έσπρωξε μακριά από τα χείλη του, το φαρμακωμένο ποτήρι με το οποίο η Μήδεια απεργαζόταν να τον δολοφονήσει] ο ευγνώμων πατέρας άναψε φωτιές σε βωμούς και προσέφερε απλόχερα θυσίες στους θεούς. Σφαγίασε σωρούς από βόδια που είχε στολίσει με λουλούδια και επιχρυσωμένα κέρατα. Ο ήλιος ουδέποτε είχε φωτίσει τόσο δοξασμένη μέρα σ᾽ εκείνον τον τόπο, όπου νέοι, γέροι, άνθρωποι απλοί, γιόρταζαν αγκαλιασμένοι, με το κρασί να εμπνέει τον νού τους και τραγουδούσαν:

Ο μύθος της Αράχνης από τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Απόδοση στα Ελληνικά, προσθήκη φωτογραφικού υλικού: Πυθεύς

Αρκετοί τον ονόμαζαν Κάρναβο [ή Χαρναβών (Carnabon)] βασιλέα των Γετών οι οποίοι ζούσαν στη Θράκη. Η άνοδός του στην εξουσία συνέβη τον καιρό που λέγεται ότι πρωτοδόθηκε το στάρι στους θνητούς. _Πυθεύς

Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, Φιλήμων και Βαυκίς (8.616-724)
(αναδημοσίευση)

Το σχήμα που οι Έλληνες αποκαλούν Κύκνο, αλλά κάποιοι άλλοι αγνοώντας την ιστορία είχαν ονομάσει ὄρνις, από τον όρο που περιλαμβάνει τα πτηνά γενικότερα. Η αιτία της εν λόγω ονομασίας μας έχει παραδοθεί: Όταν ο Δίας, συγκινημένος από το άγγιγμα του πόθου, άρχισε να ερωτεύεται την Νέμεσις και δεν μπορούσε να την πείσει να συναντηθούν, ανακούφισε το πάθος του μηχανευόμενος το ακόλουθο σχέδιο._Πυθεύς

Η Λύρα τοποθετήθηκε ανάμεσα στους αστερισμούς για τον ακόλουθο λόγο, όπως υποστηρίζει ο Ερατοσθένης. Κατασκεύασμα του Ερμή από καβούκι χελώνας αρχικά, προσφέρθηκε στον Ορφέα, γιό της Καλλιόπης και του Οιάγρου, ο οποίος είχε αφοσιωθεί με πάθος στη μουσική. Εθεωρείτο ότι με το ταλέντο του σαγήνευε και παρέσυρε στο άκουσμά του ακόμη και άγρια θηρία. _Πυθεύς

Ο Ηρακλής προσπαθεί να θανατώσει τον δράκο των Εσπερίδων ο οποίος εθεωρείτο ακατάβλητος, ουδέποτε έκλεινε τα μάτια του, διατηρώντας πάντα νωπές τις αποδείξεις για την επάξια τοποθέτησή του στη θέση του φύλακα. _Πυθεύς

Λέγεται ότι είναι ο Αρκάς, απόγονος του Δία από το γάμο του με την Καλλιστώ, τον οποίο ο Λυκάονας προσέφερε ως γεύμα, αναμεμιγμένο με άλλα τεμαχισμένα κρέατα, προς τιμήν του αυτόκλητου Δία. _Υγίνου, Ποιητική Αστρονομία

Το τεράστιο ερπετό σημαδεύει το κενό ανάμεσα στις δυό Αρκούδες. Λέγεται ότι περιφρουρούσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και αφού ο Ηρακλής το σκότωσε, η Ήρα του χάρισε μια θέση στ᾽ άστρα γιατί με την προτροπή της ο ήρωας είχε κινηθεί εναντίον του. _Πυθεύς

Υγίνου, Ποιητική Αστρονομία, Βιβλίο 1.1 Μεγάλη Άρκτος._Πυθεύς

Kατόπιν εντολής των Θεών, ο Ιξίων περιστρέφεται συνεχώς, δεμένος σε ιπτάμενο τροχό………..«λέγοντας» στους θνητούς: «δείξτε ευγνωμοσύνη στους ευεργέτες σας, αποδίδοντας τους σε αντάλλαγμα την εύνοιά σας» (Πινδάρου, Ωδές 2.20).

Για τον Ησίοδο οι πληροφορίες που έχουμε είναι λίγες και ιδιαίτερα συγκεχυμένες, συνεπώς μοναδική αυθεντική πηγή για τον ποιητή παραμένουν τα δύο σωζόμενα έργα του, Θεογονία και Έργα και Ημέραι. Το όνομα του Ησιόδου αναφέρεται μόνο μία φορά και μάλιστα στη Θεογονία(στίχος 22 [Αι νυ που’ Ησίοδον καλήν εδιδαξαν αοιδήν – αυτές (οι Μούσες) λοιπόν δίδαξαν στον Ησίοδο κάποτε το ωραίο τραγούδι]). Η ποίησή του έχει έντονα προσωπικό χαρακτήρα. Το ακριβές έτος της γέννησης αλλά και του θανάτου του είναι άγνωστα (εκτιμάται ότι έζησε περί το 700 ή 800 π.Χ). Είναι μεταγενέστερος του Ομήρου και οπωσδήποτε προγενέστερος του Αρχίλοχου.