Οι απόστολοι Ακύλας και η σύζυγός του Πρίσκιλλα κατάγονταν από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας (Πραξ.18,2) και έζησαν το πρώτο ήμισυ του 1ου αι. μ.Χ.
Μετά το διάταγμα του αυτοκράτορα Κλαυδίου (49 μ.Χ.) να διωχθούν όλοι οι Εβραίοι από τη Ρώμη, εγκατέλειψαν την Ιταλία και κατευθύνθηκαν πρόσφυγες στην Κόρινθο. Εκεί τους συνάντησε για πρώτη φορά ο απόστολος των εθνών Παύλος «καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμεινε παρ’ αὐτοῖς καὶ εἰργάζετο× ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ» (Πραξ.18 3). Το κοινό επάγγελμα του σκηνοποιού αποτέλεσε τον πρώτο σύνδεσμο του ιερού ζεύγους με τον απόστολο. Τόσο πολύ άγγιξε τις ψυχές τους το κήρυγμά του για τον Ιησού Χριστό, που κατηχήθηκαν, βαπτίσθηκαν και αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον Παύλο στις περιοδείες του για τη διάδοση του Ευαγγελίου.
Υπήρξαν πολύτιμοι συνεργάτες και συνοδοιπόροι του Αποστόλου Παύλου στην Έφεσο, όπου μάλιστα κατήχησαν τον παγανιστή φιλόσοφο Απολλώ στην οδό του Θεού (Πραξ. 18,26). Το 68 μ.Χ. – επί αυτοκράτορα Νέρωνα – μετακομίζουν ξανά στη Ρώμη και συνεχίζουν να διδάσκουν εκεί το λόγο του Θεού. Στο βιβλίο «Διαταγαί Αποστόλων» (4ος αι.) διαβάζουμε ότι ο Ακύλας χειροτονήθηκε από τον απόστολο Παύλο επίσκοπος στις παροικίες της Μικράς Ασίας. Συνεπώς, το ζευγάρι επέστρεψε και το πιθανότερο είναι να έμειναν μέχρι το τέλος της ζωής τους στην Έφεσο διακονώντας.
Για το θάνατό τους αντλούμε πληροφορίες από σχετικό υπόμνημα που διαβάζεται στην ακολουθία του Όρθρου της εορτής τους:
«Τμηθέν γύναιον Ακύλας φησί βλέπων, Ουκ ανδριούμαι προς τομήν ανήρ κάρας;» (βλέποντας ο Ακύλας την γυναίκα του να μαρτυρεί δια αποκεφαλισμού λέγει: «Μπορώ να μη φανώ άνδρας και ανάλογα προς την γυναίκα μου ανδρείος και πρόθυμος να αποκεφαλιστώ για την πίστη στο Χριστό;»).
Με τον μαρτυρικό τους θάνατο, εντάχθηκαν στο σώμα των αγίων της Εκκλησίας.
Ουράνια προτροπή κυρίως για τους οικογενειάρχες αποτελεί το απολυτίκιο των αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας.
«Χριστὸν ἀγαπήσαντες καὶ φωτισθέντες τὸν νοῦν…»
Η αγάπη για τον Χριστό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να ακολουθήσει κανείς τις αρχές του Ευαγγελίου, να ταυτίσει τη ζωή του με αυτό και να αγγίξει την Αγιότητα. Είναι αυτή που φωτίζει και καθαρίζει τον νου των πιστών από κάθε ακαθαρσία, είναι ο θεμέλιος λίθος της εν Χριστώ οικογενειακής ζωής.
«…τὴ πίστει ἐνούμενοι καὶ συζυγία σεμνή…»
Δύο ακόμη χαρακτηριστικά γνωρίσματα της οικογενειακής ζωής των αγίων ήταν η κοινή πίστη και η σεμνή συζυγία. Πρόκειται για στοιχεία αλληλένδετα μεταξύ τους, καθώς η κοινή πίστη, το ίδιο πνεύμα, ο ίδιος σκοπός – η εφαρμογή και η διάδοση του Ευαγγελίου – και ο ίδιος στόχος – ο Παράδεισος – δεν μπορεί να μη συμβαδίζουν με μια συζυγία σεμνή, απαλλαγμένη από κάθε πορνεία, διαστροφή, ή παρά φύσιν αμαρτία.
«…Ἀκύλας καὶ Πρισκίλλα ἤσαν μὲν προεστῶτες ἐκκλησίας κατ’ οἶκον…»
Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα δημιούργησαν στο σπίτι τους εκκλησία, όπου κοινωνούσαν και επικοινωνούσαν οι εν Χριστώ αδελφοί, μελετούσαν τα ιερά κείμενα, ή άκουγαν τον θείο λόγο από τον απόστολο Παύλο. Επιπλέον προσέφεραν ότι υλικά μέσα μπορούσαν στα χέρια του αποστόλου για το έργο του Θεού.
«…Παύλου δὲ τοῦ φωστῆρος συνεργοὶ καὶ προστᾶται»
Το ιερό ζευγάρι αναλώθηκε στο έργο της Εκκλησίας και ταυτίστηκε με τα πιστεύω, τα ιδανικά και τις προσδοκίες του αποστόλου Παύλου. Συνεργάστηκαν μαζί του και τον έβγαλαν από το αδιέξοδο που ποικίλα εμπόδια δημιουργούσαν κατά καιρούς στη πορεία του, πολλές φορές ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους.
Η μνήμη τους τιμάται από την Εκκλησία στις 13 Φεβρουαρίου.
«Διὸ αὐτοὺς τιμήσωμεν καὶ μιμησώμεθα»
Πηγή
Η δημοσίευση με τίτλο Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα…οι απόστολοι της συζυγίας από τον δημιουργό Χείλων διατίθεται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0
Χείλων 