γράφει ο Χείλων

Κατά την διάρκεια της διείσδυσης των λευκών στην Μεγάλη Λεκάνη και τις περιοχές Snake River στη δεκαετία του 1840, υπήρχαν επτά διαφορετικές ομάδες Shoshone. Οι Ανατολικοί Shoshone υπό την αρχηγία του διάσημου Washakie, οι οποίοι αριθμούσαν περίπου 2.000 άτομα και κατοικούσαν την περιοχή από τα όρη Wind River μέχρι το Fort Bridger και το Oregon Trail. Οι απόγονοί τους σήμερα ζουν στον καταυλισμό Wind River. Δύο ομάδες με παρόμοια κουλτούρα ήσαν οι Goshute Shoshone και οι Δυτικοί Shoshone.

Οι πρώτοι περίπου 900 στον αριθμό, διαβιούσαν στις κοιλάδες και τα βουνά δυτικά και νοτιοδυτικά του Great Salt Lake, με τον εναπομείναντα πληθυσμό σήμερα να διαβιεί  μέσα και γύρω από τον μικρό οικισμό του Ibapah, στην Utah. Μια μεγαλύτερη ομάδα αποτελούμενη από 8.000 άτομα, οι Δυτικοί Shoshone κατοικούσαν στην σημερινή βόρεια και δυτική Νεβάδα. Υπήρχαν ένδεκα κύριες ζώνες εκτεινόμενες από τα σημερινά σύνορα Γιούτα – Νεβάδα μέχρι την Winnemucca στα δυτικά. Οι απόγονοί τους σήμερα ζουν στον καταυλισμό Duck Valley πάπια κράτησης ή διάσπαρτα γύρω από τις πόλεις της βόρειας Νεβάδα από το Wells μέχρι την Winnemucca.

Οι υπόλοιπες τέσσερις ομάδες Shoshone εμφανίζονται συνήθως υπό την γενική ονομασία «Βόρειοι Shoshone». Μία από αυτές, οι Fort Hall Shoshone περίπου 1.000 άτομα, ζούσε μαζί με 800 περίπου Northern Paiute, γνωστούς ως Bannock, στη συμβολή των ποταμών Portneuf και Snake. Μια δεύτερη κατηγορία, οι Lemhi, αριθμούσαν περίπου 1.800 άτομα, που εκτείνονταν από την περιοχή Beaverhead στην νοτιοδυτική Μοντάνα προς τα δυτικά στην περιοχή Salmon River, η οποία ήταν κύρια πατρίδα τους. Στο δυτικό Idaho, κατά μήκος των ποταμών Boise και Bruneau, υπήρχε ένα τρίτο τμήμα από περίπου 600 Shoshone οι οποίοι είχαν ως βασική τροφή τον σολομό. Τέλος υπήρχε η τέταρτη και τελευταία κατανομή από 1.500 άτομα, τους βορειοδυτικούς Shoshone, που κατοικούσαν στις κοιλάδες της βόρειας Utah – ειδικά στις κοιλάδες Weber και Cache – και στις ακτές ανατολικά και βόρεια της Great Salt Lake.

Την εποχή που οι πρώτοι Μορμόνοι άρχισαν να εγκαθίστανται στην βόρεια Utah υπήρχαν τρεις βασικές ομάδες Βορειοδυτικών Shoshone. Ο αρχηγός Little Soldier (Μικρός Στρατιώτης) ήταν επικεφαλής της ψευδεπίγραφης ομάδας «Ute Weber» αποτελούμενης από περίπου 400 άτομα, οι οποίοι κατέλαβαν την Weber Valley μέχρι την αρχή της Great Salt Lake. Ο αρχηγός Pocatello ήταν επικεφαλής ίδιου αριθμού Shoshone, που εκτείνονταν από το Grouse Creek στη βορειοδυτική Γιούτα ανατολικά, κατά μήκος της βόρειας ακτής της Great Salt Lake στον ποταμό Bear. Το τρίτο τμήμα περίπου 450 άτομα, με αρχηγό τον Bear Hunter, κατοικούσαν στην Cache Valley κατά μήκος του ποταμού Bear. Ο Bear Hunter ήταν ο κύριος ηγέτης των Βορειοδυτικών Shoshone, θεωρούμενος από τους Μορμόνους εποίκους, ισότιμος με τον αρχηγό Washakie όταν οι ομάδες της Ανατολικής και της Βορειοδυτικής συναντώταν στην ετήσια συνάθροισή τους κάθε καλοκαίρι στην Round Valley, βόρεια του Bear Lake.

Στην δεκαετία του 1840, οι Βορειοδυτικοί Shoshone είχαν αποικήσει το μεγαλύτερο τμήμα της Μεγάλης Πεδιάδας, χρησιμοποιώντας το άλογο για τις μετακινήσεις και το κυνήγι. Ειδικά ο Pocatello οδηγούσε την ομάδα του σε πολλά κυνήγια για βουβάλια στην περιοχή Wyoming. Είχε επίσης αποκτήσει φήμη αδίστακτου και ατρόμητου ληστή κατά μήκος του Όρεγκον και της Καλιφόρνια. Τα όρη Wasatch παρείχαν περιορισμένο κυνήγι για τις φυλές, αλλά μεγαλύτερης σημασίας ήταν το γρασίδι και τα φυτά που φύονταν σε αφθονία στις κοιλάδες και κατά μήκος των λόφων της βόρειας Γιούτα πριν τα βοοειδή και τα πρόβατα των λευκών απογυμνώσουν αυτές τις πλούσιες περιοχές και αναγκάσουν πολλές από τις φυλές Shoshone να λιμοκτονούν και να στιγματισθούν ως Ινδιάνοι Digger (απαξιωτικός χαρακτηρισμός). Επισημαίνεται ότι πριν την αποίκηση των λευκών, οι Shoshone της Great Basin και του Snake River ήταν μεταξύ των πλέον οικολογικά αποδοτικών και ευπροσάρμοστων Ινδιάνων της Αμερικανικής Δύσης.

Η τραγική μετάπτωση της διαβίωσης των Βορειοδυτικών Shoshone σε μια ζωή στέρησης ήρθε με την κατάληψη της παραδοσιακής πατρίδας τους από Μορμόνους αγρότες. Οι λευκοί πιονέροι κινήθηκαν αργά προς βορρά κατά μήκος των ανατολικών ακτών του Γκρέιτ Σωλτ Λέηκ και μέχρι το 1862 είχαν αποικήσει την Cache Valley, το σπίτι της ομάδας του Bear Hunter. Επιπλέον, οι μετανάστες στην Καλιφόρνια ανάλωναν τις ήδη επιβαρυμένες πηγές τροφής των Ινδιάνων, καθώς οι ταξιδιώτες ακολουθούσαν τον Salt Lake Road γύρω από τη λίμνη και μέσα από την έρημο αλατιού στο Pilot Peak. Η δε ανακάλυψη του χρυσού στη Μοντάνα το 1862 και η αύξηση της κυκλοφορίας στην περιοχή επιδείνωσε περισσότερο την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση σίτισης των Ινδιάνων. Στα τέλη του 1862 οι νέοι άνδρες της φυλής του Bear Hunter άρχισαν να αντιδρούν, κάνοντας επιδρομές στα κοπάδια βοοειδών των Μορμόνων και επιτιθέμενοι στα καραβάνια των χρυσοθήρων που μετακινούνταν από και προς την Μοντάνα.

Η Ινδιάνικη επιθετικότητα έλαβε τέλος στις 29 Ιανουαρίου 1863. Το πρωί της ίδιας μέρας, ο συνταγματάρχης Patrick Edward Connor και περίπου 200 εθελοντές από την Καλιφόρνια επιτέθηκαν στον χειμερινό καταυλισμό της ομάδας του Bear Hunter η οποία αποτελείτο από 450 άνδρες, γυναίκες και τα παιδιά στο Beaver Creek, στην συμβολή με τον ποταμό Bear, δώδεκα περίπου μίλια δυτικά του χωριού Franklin των Μορμόνων στο Cache Valley. Το αποτέλεσμα του μακελειού διάρκειας τεσσάρων ωρών, ήταν είκοσι τρεις στρατιώτες να σκοτωθούν και τουλάχιστον 250 Shoshone να σφαγιασθούν, συμπεριλαμβανομένων 90 γυναικόπαιδων, σε αυτό που αποκαλείται η σφαγή του Bear River. O αρχηγός Bear Hunter Αρκούδα σκοτώθηκε, ενώ οι εναπομείνατες της φυλής του υπό τον Sagwitch και οι αρχηγοί των υπολοίπων εννέα Βορειοδυτικών φυλών υπέγραψαν την Συνθήκη του Box Elder στην Brigham City, της Γιούτα, στις 30 Ιουλίου 1863, φέρνοντας την ειρήνη στην περιοχή.

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας, κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να αναγκάσουν όλους τους Βορειοδυτικούς Shoshone να μετακινηθούν προς τον νεοσύστατο καταυλισμό Fort Hall στο Idaho. Μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών οι Shoshone τελικά εγκατέλειψαν την πατρίδα τους στη Γιούτα και εγκαταστάθηκαν στο Fort Hall, όπου ζουν μέχρι σήμερα. Ως αποτέλεσμα της μετακίνησής τους στο Idaho, oi Βορειοδυτικοί Shoshone εξαφανίσθηκαν από την ιστορία της Utah στην οποία ζούσαν επί αιώνες, αποτελώντας σημαντικό ιστορικό και πολιτισμικό τμήμα της πολιτείας, μαζί με τις φυλές Navaho, Paiute, και Ute.

Πηγές – βιβλιογραφία

Utah University

Utah library

Brigham D. Madsen: The Northern Shoshone (1980), The Shoshone Frontier and the Bear River Massacre (1985), and Chief Pocatello – The White Plume (1986).