εξώφυλλο: Σημαία των Ινουίτ (ανεπίσημη) Spiridon MANOLIU, Public domain, via Wikimedia Commons

copyright © Χείλων

Οι Ινδιάνοι Ινουίτ είναι νομαδικός λαός, αποτελούμενος από ψαράδες και κυνηγούς που διαβιεί στις δυτικές και βόρειες ακτές της θάλασσας Μπέριγκ και του Αρκτικού Ωκεανού μένοντας σε ιγκλού ή σε προσωρινές σκηνές σε σχήμα τίπι που χρησιμοποιούν στα κυνηγετικά ταξίδια.

Γεωγραφικά στοιχεία

Οι Ινουίτ ανήκουν στην ομάδα των Αμερικανών ιθαγενών της Αρκτικής και κατοικούν στη σημερινή Αλάσκα, τον Καναδά και τη Γροιλανδία.  Η γεωγραφία της περιοχής στην οποία διαβιούν υπαγορεύει τον τρόπο ζωής και τον πολιτισμό της φυλής.

Έδαφος: Αφιλόξενο τοπίο αποτελούμενο από επίπεδη, ψυχρή, χιονισμένη, άδενδρη, τούνδρα.

Κλίμα: Ακραίο, αρκτικό κλίμα.

Πανίδα: Φώκιες, καριμπού, θαλάσσια λιοντάρια, βίδρες, πολικές αρκούδες, αρκτικούς λαγούς, φάλαινες, θαλάσσιους ίππους και αρκτικά πτηνά.

Φυσικοί πόροι: Ψάρια, περιορισμένα εποχιακά μούρα και φυτά.

Μεταφορικά μέσα: Έλκηθρα σκύλων (καμουτίκ) χιονοπέδιλα, κανό με δερμάτινη επένδυση και ανοιχτά αλιευτικά σκάφη.

Πολιτισμός – κουλτούρα

Η ζωή των Ινουίτ είναι σκληρή, υπαγορευμένη από το κρύο κλίμα και το άγονο, έρημο τοπίο της αρκτικής τούνδρας, η οποία έχει περιγραφεί ως «χιονισμένη έρημος». Το όνομα Ινουίτ σημαίνει «ο λαός» στην τοπική διάλεκτο Ινούκτιτουτ. Κάποτε αναφέρονταν ως Εσκιμώοι λέξη που προέρχεται από μια αλγκονκιανή (Ινδιάνικη διάλεκτος) λέξη που σημαίνει «αυτοί που τρώνε ακατέργαστη σάρκα». Η λέξη Εσκιμώοι χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τους Ινουίτ, Γιουπίκ, και Ινουπιάτ και σήμερα χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά από ό, τι στο παρελθόν, από σεβασμό στις επιθυμίες των Ινουίτ οι οποίοι την θεωρούν προσβλητική. Οι κοινότητες των Ινουίτ βρίσκονται σε όλη την Αρκτική και είναι στενά συνδεδεμένες με τους Αλεούτ. Πιστεύουν επίσης πως τα πάντα συνδέονται όπως και οι ψυχές μεταξύ τους. Έχουν Σαμάνους (σοφούς μάγους-γιατρούς) που μπορούν να θεραπεύσουν κάθε σωματικό ή ψυχικό πρόβλημα, να προβλέψουν τον καιρό, να συμβουλέψουν και να καθοδηγήσουν.

Κατοικία

Οι Ινουίτ ως ημινομαδική φυλή χρειάζονταν μόνιμα καταφύγια και σκηνές που ήταν εύκολο να στηθούν και να μεταφερθούν. Ως εκ τούτου, ζούσαν σε διαφορετικούς τύπους καταφυγίων, ανάλογα με την εποχή, όπως ιγκλού, καρμάκ και κάργκι για το χειμώνα και σκηνές τίπι για τις θερμότερες περιόδους.

Ιγκλού: Στρογγυλά καταφύγια κατασκευασμένα από χιόνι σε διάφορα μεγέθη, με δυνατότητα στέγασης μέχρι 20 άτομα

Καρμάκ: Υπόγειο καταφύγιο καλυμμένο με χώμα χτισμένο περίπου σε βάθος περίπου 2 μέτρων και πλάτους 1 μέτρου, με πλαίσιο από ξύλο ή φάλαινα. Η είσοδος στο καρμάκ γινόταν από υπόγειο πέρασμα.

Κάργκι ή κασίμ: Ένα ιδιαίτερο κτίριο, το οποίο κατασκευάστηκε επειδή οι κατοικίες δεν ήταν αρκετά μεγάλες για να χωρέσουν πολλούς άνδρες. Το κάργκι ήταν ένας συνδυασμός δικαστηρίου, εκκλησίας, εργαστηρίου, αίθουσας χορού και κέντρου υποδοχής, δύο ή τρεις φορές μεγαλύτερο από ένα τυπικό σπίτι. Ήταν το μέρος όπου η αφήγηση ιστοριών, ο χορός, το τραγούδι και τα παιχνίδια εμπλούτιζαν την καθημερινότητα των Ινουίτ. Το κάργκι ήταν κοινόχρηστο κτίριο στο οποίο συνήθως δεν επιτρέπονταν οι γυναίκες.

Γλώσσα

Η φυλή των Ινουίτ μιλούσε τις γλώσσες των Εσκιμώων – Αλεούτ και Αταμπασκικά.

Μεταφορικά μέσα

Οι Ινουίτ χρησιμοποιούν διαφορετικές μορφές μεταφοράς προσαρμοσμένες στο σκληρό, χιονισμένο περιβάλλον τους. Οι Ινουίτ εξέτρεφαν σκυλιά με πλούσια γούνα, όπως τα χάσκι και χρησιμοποιούσαν έλκηθρα για να μεταφέρουν ανθρώπους και υπάρχοντα στο χιόνι. Το έλκηθρο διέθετε οδηγό και μια υπερυψωμένη πλατφόρμα, ενώ το τόμπογκαν δεν έχει οδηγό και οι πλατφόρμες κάθονται απευθείας στο χιόνι. Οι λωρίδες ακατέργαστου δέρματος, που ονομάζονται μπάμπιτσε, χρησιμοποιούνταν για δέσιμο και στήριξη στην κατασκευή έλκηθρων, χιονοπέδιλων και άλλων αντικειμένων. Το καγιάκ ήταν βάρκα που εξυπηρετούσε ένα ή δύο άτομα, με κλειστό πιλοτήριο και κατασκευάζονταν τεντώνοντας δέρμα πάνω από ένα ξύλινο πλαίσιο. Οι Ινουίτ χρησιμοποιούν επίσης το ούμιακ που είναι μεγάλο σκάφος, ανοιχτό, με επίπεδο κύτος κατασκευασμένο από ξύλινο πλαίσιο επενδυμένο με δέρμα (συνήθως δέρμα θαλάσσιου ίππου).

Διατροφή

Η βασική διατροφή των Ινουίτ αποτελείται από ψάρια και κρέας από θαλάσσια ζώα όπως φώκιες, φάλαινες, θαλάσσια λιοντάρια και θαλάσσιους ίππους. Τρέφονταν επίσης από κρέας καριμπού, όπως και μικρά πουλιά και βίδρες.

Ένδυση

Τα ρούχα, τα γάντια και οι μπότες που φορούν οι Ινουίτ ήταν κατασκευασμένα από γούνα και δέρματα ζώων. Για να ζεσταθούν, φορούσαν στρώματα ρούχων που συμπληρώνονταν από παχιά, βαριά, γούνινα παλτά με κουκούλες που ονομάζονταν πάρκας. Τα κοντόμεσα εσωτερικά πάρκας φοριούνταν με μακριές, στενές πίσω ουρές και μανίκια μέχρι τον καρπό. Οι Ινουίτ φορούσαν εφαρμοστά ρούχα σε αντίθεση με τα χαλαρά ριχτά ενδύματα άλλων περιοχών. Τα πάρκας που φορούν οι γυναίκες διακρίνονταν από επιμήκεις κουκούλες και μυτερούς ώμους και ήταν επίσης αρκετά μεγάλα ώστε μια να μπορούν να μεταφέρουν ένα βρέφος. Τα παπούτσια χιονιού ήταν σημαντικό είδος ένδυσης. Οι Ινουίτ φορούν επίσης μαλακές και εύπλαστες μπότες, που ονομάζονται μούκλακς, κατασκευασμένες από δέρμα φώκιας.

Χρονολόγιο

Το ακόλουθο χρονολόγιο περιγράφει λεπτομερώς γεγονότα, ημερομηνίες και σημαντικά ορόσημα και μάχες στις οποίες συμμετείχε το έθνος των Ινουίτ.

1000 μ.Χ.: Οι Ινουίτ είναι απόγονοι του πολιτισμού Θούλ, οι οποίοι αναδύθηκαν από τη δυτική Αλάσκα, αφού διέσχισαν τη Σιβηρία και μετακινήθηκαν ανατολικά κατά μήκος της Αρκτικής.

1530: Ευρωπαίοι φαλαινοθήρες και έμποροι γούνας φτάνουν στην Αρκτική.

1576: Ο Μάρτιν Φρόμπισερ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος εξερευνητής που επισκέφθηκε την Αρκτική και ήρθε σε επαφή με τους Ινουίτ.

1610: Ο εξερευνητής Χένρι Χάντσον ονομάζει τον ομώνυμο κόλπο και στενό, ενώ ψάχνει για το βορειοδυτικό πέρασμα.

1600: Οι Ευρωπαίοι μεταδίδουν ασθένειες στους αυτόχθονες πληθυσμούς και πολλοί πεθαίνουν από ευλογιά και ιλαρά.

1766: Η Μεγάλη Αικατερίνη στέλνει Ρώσους εξερευνητές και αποίκους στην Αλάσκα και διεκδικεί την Αλάσκα ως τμήμα της Ρωσίας.

1770: Οι ιεραπόστολοι της Μοραβίας λέγεται ότι εισήγαγαν την τέχνη της καλαθοπλεκτικής στους Ινουίτ.

1771: Ο Σάμιουελ Χερν της Εταιρείας του Κόλπου Χάντσον έφτασε στις ακτές της Αρκτικής στο Κόπερρμαϊν για να καθιερώσει εμπόριο με τους Ινουίτ.

1820: Η Εταιρεία του Κόλπου Χάντσον ανοίγει εμπορικό σταθμό που ονομάζεται Ποταμός Μεγάλης Φάλαινας/Great Whale River στη θέση του σημερινού Κουουτζαράπικ. Το εμπόριο επικεντρώνεται στη φαλαινοθηρία.

1845: Ο σερ Τζον Φράνκλιν πραγματοποιεί τις άτυχες αποστολές του (1845 – 1848) αναζητώντας το βορειοδυτικό πέρασμα.

1850: Χριστιανοί ιεραπόστολοι εξαπλώνονται σε όλη την Αρκτική και έρχονται σε επαφή με τους Ινουίτ.

1867: Η Αλάσκα αγοράζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής από τη Ρωσία για 7,2 εκατομμύρια δολάρια.

1873: Ιδρύεται η Βορειοδυτική Έφιππη Αστυνομία.

1880: Ιδρύεται Τμήμα Ινδιανικών Υποθέσεων.

1896: Ο αιδεσιμότατος Έντμουντ Πεκ εισάγει τη συλλαβική ως γραπτή μορφή του Ινούκτιτουτ.

1898: Το Γιούκον καθίσταται ξεχωριστό έδαφος.

1898: Ανακαλύπτεται χρυσός από τον Τζόρτζ Κάρμακ (1850-1922) στις 16 Αυγούστου 1896 στο Ράμπιτ Κρικ, γνωστό και ως Μπονάνζα Κρικ, στον ποταμό Κλοντάικ. Η ανακάλυψη οδήγησε στον πυρετό χρυσού Κλοντάικ.

1905: Η κύρια πηγή εμπορίου μετατοπίζεται από τη φαλαινοθηρία στο εμπόριο γούνας.

1911: Ο πρώτος μόνιμος εμπορικός σταθμός ιδρύεται στο νότιο Μπάφιν.

1934: Ανακαλύπτεται χρυσός στο Γιέλοουναϊφ.

Πηγή

https://en.wikipedia.org/wiki/Inuit

https://www.warpaths2peacepipes.com/indian-tribes/inuit-tribe.htm

 

Η δημοσίευση με τίτλο Ινουίτ από τον δημιουργό Χείλων διατίθεται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή