Η Άορνος Πέτρα ή απλά Άορνος ήταν οχυρώτατη ορεινή τοποθεσία της Ινδίας, η οποία πολιορκήθηκε και κατελήφθη από τον Μέγα Αλέξανδρο,

Η μάχη του Μαραθώνα που διεξήχθη τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ, ήταν σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Περσών κατά την πρώτη εισβολή των Περσών στην Ελλάδα.

Ο Ακταίων είναι ο κυνηγός που κατασπαράχθηκε από τα σκυλιά του, αφού προηγουμένως μεταμορφώθηκε σε ελάφι από την Αρτέμιδα την οποία είχε δεί γυμνή.

Στην αρχαία μυθολογία Αυτόχθονες καλούνταν εκείνοι οι οποίοι προέρχονταν από την γη (έδαφος).

Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας λέγεται η αρχαία βιβλιοθήκη της ομώνυμης πόλης στην Αίγυπτο, η οποία ιδρύθηκε στην Ελληνιστική εποχή επί Πτολεμαίου Α’,

Ο Τιμολέων ήταν Κορίνθιος στρατηγός και πολιτικός που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ.

Ο Άτλας ήταν ο ηγέτης της εξέγερσης των Τιτάνων κατά του Δία και τιμωρήθηκε μετά το τέλος της Τιτανομαχίας να κρατά αιώνια τον ουρανό στους ώμους του.

Ο Αισχίνης ήταν αρχαίος Αθηναίος ρήτορας, που συγκαταλέγεται στον Κανόνα των δέκα κορυφαίων Αττικών ρητόρων.

Στην Ελληνική μυθολογία οι Μαινάδες ήταν νύμφες που παρουσιάζονται ως ακόλουθοι του θεού Διονύσου.

Η λέξη ἀγών για τους αρχαίους Έλληνες σήμαινε: συγκέντρωση – συνέλευση – συγκέντρωση για την παρακολούθηση αθλητικών αγώνων – τόπος όπου διεξάγεται αθλητικός αγώνας – αθλητικός αγώνας για την απόκτηση ενός βραβείου.

Η μάχη της Μουνυχίας (403 π.Χ) διεξήχθη μεταξύ Αθηναίων που εξορίστηκαν από την ολιγαρχική κυβέρνηση των Τριάκοντα Τυράννων και δυνάμεων της κυβέρνησης, υποστηριζόμενων από Σπαρτιάτικη φρουρά. Η εν λόγω μάχη αποτέλεσε σημαντική νίκη των Δημοκρατικών κατά του Ολιγαρχικού καθεστώτος και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Αθήνα μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Ο οστρακισμός ή εξοστρακισμός άρχισε να εφαρμόζεται στην αρχαία Αθήνα από τον 6ο αιώνα π.Χ., ως θεσμός της Αθηναϊκής δημοκρατίας μέσω του οποίου προστατευόταν το πολίτευμα.

Τα Έρμαια ήταν αρχαιοελληνική εορτή προς τιμή του θεού Ερμή.

Κατά την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου (431-422 π.Χ.) η Σπάρτη ανέδειξε έναν στρατηγό ο οποίος επηρέασε την τακτική, την στρατηγική και την συμπεριφορά των μελλοντικών στρατιωτικών ηγετών.

Οι Κουρήτες Δάκτυλοι ήσαν τρεις, πέντε ή εννέα Δαίμονες (πνεύματα) στους οποίους ανέθεσε η θεά Ρέα να προστατεύσουν τον νεογέννητο Δία από τις κανιβαλικές τάσεις του πατέρα του Κρόνου και αυτοί υπακούοντας, έκρυψαν το νεογνό σε μια σπηλιά στο όρος Ίδη (Ψηλορείτης) στην Κρήτη, πνίγοντας το κλάμα του στους ήχους φρενήρους χορού αναπαράστασης συγκρουόμενου δόρατος και ασπίδας.

Το καλοκαίρι του 324 π.Χ στην Ολυμπία ο απεσταλμένος του Μεγ. Αλεξάνδρου έκανε μια δυσάρεστη ανακοίνωση στους Έλληνες που είχαν συγκεντρωθεί για τους αγώνες της 114ης Ολυμπιάδας. Ήταν επιθυμία του βασιλέα, όπως όλες οι Ελληνικές πόλεις επαναφέρουν τους εξόριστους, επιστρέφοντας την ιθαγένεια και τα εδάφη τους. Το Διάταγμα των Εξορίστων αποσκοπούσε στην αναχαίτιση των μισθοφόρων που κατέκλυζαν τις νέες κατακτήσεις του Αλεξάνδρου.

Η μάχη της Ραφίας ή μάχη της Γάζας, διεξήχθη στις 22 Ιουνίου 217 π.Χ. μεταξύ των δυνάμεων του Πτολεμαίου Δ’ Φιλοπάτορα βασιλέα (Φαραώ) της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου και του βασιλέα της Συρίας Αντιόχου Γ’ της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, κατά την διάρκεια των Συριακών πολέμων. Στην εν λόγω μάχη, γνωστή και ως «μάχη των ελεφάντων» επικράτησε ο Πτολεμαίος ο οποίος εξασφάλισε τον έλεγχο της Παλαιστινιακής περιοχής της Αιγύπτου.

Η Σπάρτη υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητας και οι ιστορίες ηρωισμού και γενναιότητας των Σπαρτιατών εξακολουθούν να γοητεύουν μέσα από σύγχρονες ταινίες και διηγήσεις. Ωστόσο, αυτή η εικόνα της Σπάρτης προβάλλει την δική μας εκδοχή, η οποία ενίοτε αποκλίνει από τις αρχαίες πηγές και δεδομένα. Το άρθρο περιλαμβάνει ορισμένα ενδιαφέροντα γεγονότα και θεωρίες σχετικά με την αρχαία Σπάρτη, εν πολλοίς άγνωστα.

Οι Τιτάνες ήσαν απόγονοι αρχέγονων θεοτήτων, που προήλθαν από το Χάος το οποίο κυριαρχούσε στο απέραντο σύμπαν. Οι πρώτοι δώδεκα Τιτάνες ήταν μια φυλή ισχυρών, γιγάντιων θεών, που προήλθαν από την ένωση της Γαίας και του Ουρανού. Αργότερα οι Ολύμπιοι θεοί, με επικεφαλής τον Δία, εναντιώθηκαν στους Τιτάνες τους οποίους νίκησαν στην Τιτανομαχία.

Ο Εύδοξος της Κνίδου, ήταν Έλληνας μαθηματικός και αστρονόμος.

Μετά τα μέσα καλοκαιριού του 324 π.Χ., όταν βρισκόταν στην Όπιδα (αρχαία πόλη της Μεσοποταμίας πλησίον του ποταμού Τίγρη) ο Αλέξανδρος συγκέντρωσε τους Μακεδόνες και τους ανακοίνωσε ότι αποστράτευε και έστελνε στην πατρίδα όλους τους ηλικιωμένους και τραυματίες απόμαχους, ενώ σε όσους έμεναν σκόπευε να δώσει τέτοιες παροχές, που θα τις ζήλευαν όλοι. Δεν άφησε την επιλογή σε όσους το ήθελαν να εποικίσουν κάποιες πόλεις, διότι βρίσκονταν στις πολιτισμένες περιοχές της αυτοκρατορίας, δηλαδή στις χώρες, που ήταν αστικοποιημένες και οι λαοί τους μπορούσαν να ελεγχθούν ευκολότερα. Επίσης οι λαοί εκείνοι είχαν πανάρχαιο, εξαιρετικά ανεπτυγμένο πολιτισμό και πολύ δύσκολα θα αποδέχονταν τον Ελληνικό. Οι απόμαχοι λοιπόν δεν του ήταν χρήσιμοι, αντίθετα ήσαν επικίνδυνοι για τη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας, επειδή είχαν τον Ελληνικό ρατσισμό και πίστευαν στη «συνταγματική» μοναρχία

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Ἀνιχνευτές:
Παῖς Μαραθῶνος!    Bρέθηκε στὴ θαλάσσια περιοχὴ τοῦ Mαραθῶνος τὸν Ἰούνιο τοῦ 1925 καὶ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα σωζόμενα ἀρχαῖα ἑλληνικὰ ἀγάλματα ἀπὸ χαλκό, ποὺ κατάφεραν νὰ ἐπιβιώσουν ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὡς τὶς μέρες μας. ?    Ὁ ὡραῖος νέος παριστάνεται ὄρθιος, γυμνός, πατῶντας σταθερᾶ στὸ ἀριστερὸ πόδι,  ἐνῷ τὸ ἄνετο δεξί, λυγισμένο στὸ…

Ιστορική επισκόπηση στα μετρικά συστήματα των αρχαίων Ελλήνων.

Ο Μαρσύας ήταν αυλιστής (ή αυλητής δηλ. οργανοπαίκτης πλαγίαυλου = φλάουτου) ο οποίος προκάλεσε σε μουσικό διαγωνισμό τον Απόλλωνα και όταν έχασε γδάρθηκε ζωντανός από τον Θεό.

Η Άδα ήταν κόρη του Εκατόμνου, ιδρυτή της Εκατομνιδικής δυναστείας των Σατραπών της Καρίας. Ο πατέρας της, ο μεγαλύτερος αδελφός Μαύσσωλος, η αδελφή της Αρτεμισία (η οποία είχε παντρευτεί τον Μαύσσωλο) και ο αδελφός/σύζυγός Ιδριεύς υπήρξαν μέλη της δυναστείας, επί σχεδόν μισό αιώνα μέχρι τον θάνατο του Ιδριέα το 344 π.Χ. Ο Μαύσσωλος είχε επεκτείνει σε σημαντικό βαθμό την επιρροή της Καρίας, η Αρτεμισία την διατήρησε και ο Ιδριεύς ενίσχυσε το κύρος της. Ωστόσο, όταν ο Μαύσσωλος μεταβίβασε την εξουσία στην Άδα, ο νεότερος αδελφός του, Πιξόδαρος, αισθάνθηκε προσβεβλημένος.

Η θεωρία της θεϊκής καταγωγής του Αλεξάνδρου είχε αρχικά διατυπωθεί από τη μητέρα του, την Ολυμπιάδα, πριν ακόμη τον συλλάβει, η οποία είχε αναφέρει ότι κάποιο βράδυ, κατά την προετοιμασία του γάμου της και πριν κοιμηθεί για πρώτη φορά με τον Φίλιππο, είδε ένα όνειρο. Σε αυτό άκουσε πρώτα μία βροντή, μετά έπεσε στην κοιλιά της ένας κεραυνός και ξέσπασε σε φλόγες, που έσβησαν διασκορπιζόμενες στο χώρο. Εφόσον αυτή είναι αυθεντική διήγηση της Ολυμπιάδας και δεν της αποδόθηκε εκ των υστέρων, είναι σαφής η επιδίωξή της. Το παιδί, που θα έφερνε στον κόσμο ανήκε στον θεό, που είχε χαρακτηριστικά την βροντή και τον κεραυνό, δηλαδή τον Δία και όχι στον θνητό σύζυγό της.

Ο Βίων ήταν κυνικός φιλόσοφος καταγόμενος από την Ολβία την Ποντική, ή Βορυσθένη (εκ του ομώνυμου ποταμού) πλησίον της Μαύρης Θάλασσας. Λεπτομέρειες ως προς τους γονείς, ή τους λόγους που τον ώθησαν να στραφεί στην φιλοσοφία δεν γνωρίζουμε, εκτός αυτών που ο ίδιος ανέφερε στον Αντίγονο όταν ο τελευταίος τον ρώτησε: «Ποιος είσαι εσύ, ποιοι είναι οι γονείς σου, από πού κατάγεσαι, ποιο είναι το όνομά σου;» (Ομήρου Οδύσσεια Χ 335. Pope’s Version).

Κάποτε ένα μικρό παιδί έκλεψε στο σχολείο τον άβακα (πλάκα γραφής) ενός άλλου παιδιού και το μεσημέρι όταν γύρισε σπίτι, τον έδειξε στην μητέρα του.

Η Εκάτη ήταν θεά της μαγείας, της νύχτας, του φεγγαριού, των φαντασμάτων και της νεκρομαντείας. Ήταν μοναχοπαίδι των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας από τους οποίους και έλαβε τις δυνάμεις της, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να βοηθήσει τον Δία στην μάχη κατά των Τιτάνων.

Η Νικίειος ειρήνη (421 π.Χ.) επέφερε προσωρινή διακοπή στις εχθροπραξίες του Πελοποννησιακού Πολέμου, διότι παρά το γεγονός ότι είχε συμφωνηθεί να διαρκέσει 50 έτη, παραβιάσθηκε σε μόλις 18 μήνες και ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι το 404 π.Χ..

Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι θεοί ήσαν πανταχού παρόντες. Οι θεότητες της αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής ιστορίας, επικαλούνταν σε πολλές δεήσεις των θνητών και είχαν πολλούς βωμούς και αφιερώματα. Το γεγονός ότι οι αφιερώσεις στις τοποθεσίες εκτός Ρώμης, ήσαν χαραγμένες σε πέτρινους βωμούς, καταδεικνύει τον «εκρωμαϊσμό», καθώς αποτελούσε τυπικό Ρωμαϊκό τρόπο λατρείας. Έχουν ανακαλυφθεί αρκετά προ Ρωμαϊκά μνημεία βόρεια της Αδριατικής και στις Ανατολικές περιοχές των Άλπειων, όπου έχουν κατατεθεί διάφορα τελετουργικά αναθήματα και ανάλογα ευρήματα υπάρχουν στην περιοχή Emona (Λιουμπλιάνα) κατά μήκος του ποταμού Ljubljanica.

Ο Αλέξανδρος προχώρησε από την Πρίαπο προς την Ζέλεια με τη στρατιά έτοιμη για εμπλοκή. Προπορεύονταν για αναγνώριση οι σαρισσοφόροι ιππείς και περί τους 500 ψιλούς, ακολουθούσαν οι πεζοί σε διπλή σειρά και το ιππικό στα δύο άκρα της παράταξης. Στο τέλος βρίσκονταν τα σκευοφόρα. Κατά το απόγευμα συνάντησαν τους Πέρσες, που είχαν παραταχθεί πίσω από το σημαντικότερο κώλυμα της περιοχής, τον ποταμό Γρανικό (Μπιγκά, βορείως της συμβολής του με τον Κοτσαμπάς). Οι όχθες του ήταν ψηλές και απότομες, πολλά σημεία του βαθιά, τα ανοιξιάτικα νερά του αρκετά ορμητικά (ήταν τέλος Απριλίου) και το πλάτος του 25 μέτρα. Επειδή η ώρα ήταν προχωρημένη, ο Παρμενίων πρότεινε να στρατοπεδεύσουν στην όχθη και να περάσουν το ποτάμι πριν το πρώτο φως της επομένης, οπότε οι Πέρσες δεν θα είχαν προλάβει να συνταχθούν και να χρησιμοποιήσουν τον Γρανικό ως κώλυμα.