Ετικέτα: Ναπολέων

Το Κονκορδάτο (Concordat) του 1801

Το Κονκορδάτο του 1801 ήταν μια συμφωνία μεταξύ της Γαλλίας (εκπροσωπούμενης από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη) της Γαλλικής εκκλησίας και του Παπισμού, που αφορούσε στην θέση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Γαλλία.

Ναπολεόντειος Κώδικας (1804)

Ο Ναπολεόντειος κώδικας (Code Napoléon) ήταν ένας ενοποιημένος νομικός κώδικας που γράφηκε στην μετα-επαναστατική Γαλλία και θεσπίστηκε από τον Ναπολέοντα το 1804. Ο εν λόγω κώδικας βασίσθηκε στο πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης και διακρίνεται για την σαφήνεια και ακρίβεια των άρθρων του. Με την πάροδο των ετών υπέστη αρκετές τροποποιήσεις, αλλά οι βασικές αρχές διατηρούνται έως σήμερα, ενώ αποτέλεσε πρότυπο για την σύνταξη ανάλογων κωδίκων άλλων κρατών του 19ου αι., όπως του Βελγίου (ισχύει έως σήμερα) του Κεμπέκ στον Καναδά, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, ορισμένων κρατών της Νότιας Αμερικής και της πολιτείας Λουιζιάνα των ΗΠΑ.

Ο Ελληνισμός από την πτώση του Χάνδακα ως την ίδρυση του Ελληνικού κράτους (1670-1830)

Σε αυτό το εισαγωγικό κεφάλαιο γίνεται η ιστορική επισκόπηση των πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών συνθηκών του ελληνισμού στη διάρκεια της μακράς αυτής περιόδου. Η Βιομηχανική Επανάσταση στην Αγγλία και η Γαλλική Επανάσταση θα αλλάξουν την εικόνα της Ευρώπης και του κόσμου. Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος είναι ραγδαία, ενώ οι ιδέες του Διαφωτισμού εξαπλώνονται σε όλη την Ευρώπη. Κατά την περίοδο αυτή ο ελληνισμός βρίσκεται στο μεγαλύτερο μέρος του υπό οθωμανική κυριαρχία με εξαίρεση τη βενετική κυριαρχία σε λιγοστές περιοχές. Ο ελληνικός πληθυσμός υπό οθωμανική κυριαρχία υπάγεται στο μιλέτ των ορθοδόξων (το μιλέτ των Ρουμ) με αρχηγό τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος, εκτός από θρησκευτικές, αναλαμβάνει και διοικητικές αρμοδιότητες. Στον κυρίως ελλαδικό χώρο οι ορθόδοξοι είναι οργανωμένοι σε κοινότητες διοικούμενες από εκλεγμένους προκρίτους ή προεστούς. Οι Φαναριώτες διεισδύουν στην οθωμανική διοίκηση και αναλαμβάνουν την ηγεμονία στην ημιαυτόνομη Μολδοβλαχία. Συγχρόνως εξελίσσεται η άνοδος της εμπορικής τάξης και αναπτύσσεται ο παροικιακός ελληνισμός (Βενετία, Βιέννη, Βούδα, Πέστη, Παρίσι κ.α.). Αυτές οι οικονομικές, γεωπολιτικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές εξελίξεις στον ευρωπαϊκό και στον ελληνικό χώρο θα συμβάλουν, ώστε να διαμορφωθεί στους Έλληνες ισχυρή εθνική συνείδηση, η οποία με τη σειρά της βρήκε την ιστορική έκφραση και δικαίωσή της στην Ελληνική Επανάσταση.

Η μάχη του Wagram (5-6 Ιουλίου 1809)

Η μάχη του Βάγκραμ η οποία έλαβε χώρα στις 5-6 Ιουλίου του 1809 ήταν μια από τις σημαντικότερες στρατιωτικές συγκρούσεις των Ναπολεόντειων Πολέμων και αποφασιστική νίκη για την «Μεγάλη Στρατιά» του Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας εναντίον του Αυστριακού στρατού υπό τη διοίκηση του Αρχιδούκα Καρόλου. Τα αποτελέσματα της μάχης ήταν η καταστροφή του Ε΄ Συνασπισμού και η συνθηκολόγηση της Αυστρίας.

Μέγας Ναπολέων

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες της ιστορίας. Τα πολιτικά του επιτεύγματα ήσαν σπουδαία, αλλά αξιοθαύμαστα υπήρξαν τα αντίστοιχα στρατιωτικά, τα οποία εκτός του ότι άλλαξαν για πάντα τον γεωπολιτικό χάρτη της Ευρώπης, ταυτόχρονα ανέδειξαν νέες τακτικές πολέμου.

Στρατάρχης Jean de Dieu Soult (1769-1851)…….ο εξέχων πολέμαρχος

Ο Nicholas Jean de Dieu Soult υπήρξε ο ικανότερος Στρατάρχης του Ναπολέοντα και ίσως από τους ελάχιστους που ανήλθαν όλες τις βαθμίδες της στρατιωτικής ιεραρχίας, καταλήγοντας στον τιμητικό βαθμό του Γενικού Στρατάρχη……….αξίωμα το οποίο μέχρι τότε είχε δοθεί μόνο σε τρείς αξιωματικούς.

Στρατηγός Jean – Baptiste Kléber………ο ιδιόρρυθμος πολέμαρχος

O στρατηγός Jean – Baptiste Kléber γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1753 και υπήρξε ένας εκ των πλέον επιτυχημένων Γάλλων στρατηγών κατά την διάρκεια των πολέμων της Επανάστασης, αλλά και διάσημος για την απειθαρχία που επεδείκνυε ενίοτε στις διαταγές των ανωτέρων του.

Το μυστικό σχέδιο απόδρασης του Ναπολέοντα….με υποβρύχιο

Ο Johnson φημίζεται και για ένα ακόμη παράξενο γεγονός που ανήκει στις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας. Το 1820 (όπως αυτός ισχυρίζεται) του προσφέρθηκε το ποσό των 40.000 £ (ισοδύναμο σήμερα με περίπου 2.500.000 €) για τη διάσωση του αυτοκράτορα Ναπολέοντα, από την εξορία στο νησί της Αγίας Ελένης. Η απόδραση θα πραγματοποιείτο, αρχικά χρησιμοποιώντας αναβατόριο προκειμένου να κατέβουν την απόκρημνη πλαγιά που περιέβαλε την «φυλακή» και κατόπιν θα επιβιβάζονταν σε ζεύγος υποβρυχίων που θα περίμεναν στην ακτή. Ο Johnson έπρεπε να σχεδιάσει ο ίδιος τα υποβρύχια, δεδομένου ότι το σχέδιό του είχε οργανωθεί πολλές δεκαετίες πριν από την εφεύρεση του πρώτου υποβρυχίου σκάφους.