Η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, αποτέλεσε και θα αποτελεί σημείο αναφοράς αφού η πορεία και η πτώση της άλλοτε κραταιάς Βασιλεύουσας απασχόλησε τους σημαντικότερους ιστορικούς. Οι πηγές που βρίσκονται στη διάθεση των μελετητών είναι ποικίλες, αν και είναι γενικά παραδεκτό, ότι δεν είναι όσες θα περίμενε κάποιος, συνυπολογίζοντας την αίσθηση που προκάλεσε στον μεσαιωνικό κόσμο η καταστροφή της Κωνσταντινούπολης. Οι Βυζαντινές πηγές και κυρίως οι «καταθέσεις» που έχουν παραδοθεί από τους «ιστορικούς της άλωσης», Δούκα & Γεώργιο Φραντζή ή Σφραντζή, αποτελούν αντικείμενο μελέτης και πηγή έμπνευσης για τα δρώμενα της εν λόγω περιόδου.

Ο Βελλεροφόντης ήταν γιος του Γλαύκου βασιλιά της Εφύρας (σημερινή Κόρινθος) και της Ευρυμήδης και εγγονός του Σισύφου ή σύμφωνα με άλλους γιός του Ποσειδώνα και της Ευρυνόμης. Το αρχικό του όνομα ήταν Ιππόνοος αλλά μετονομάστηκε σε Βελλεροφόντη όταν φόνευσε τον Βέλλερο (=ευγενής της Λυκίας ή δαίμων ή Κορίνθιος άρχοντας).

Η μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί μια από τις πιο σημαντικότερες μάχες στην Ελληνική και Παγκόσμια ιστορία και από ηθικής άποψης λαμπρό παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στην πατρίδα. Η μάχη ανέδειξε τα πλεονεκτήματα της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Σπαρτιατών, του καλύτερου εξοπλισμού και την ορθή εκμετάλλευση της διαμόρφωσης του εδάφους.

Είναι γνωστό ότι η Αφροδίτη, θεά της αγάπης και της ομορφιάς, τιμωρούσε αμείλικτα όσους περιφρονούσαν τους βωμούς της.

Το 883 ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α’ ο Μακεδών (867-886) ορίζει ως Δομένικο των Σχολών (Βυζαντινό αξίωμα = αρχηγό Ενόπλων δυνάμεων) τον Κεστά Στυππιώτη σε αντικατάσταση του Ανδρέα του Σκύθη και τον στέλνει επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος 100.000 ανδρών στην Κιλικία της Ανατολίας με αποστολή να υποτάξει την Ταρσό και να την εντάξει στην αυτοκρατορία.

Ο Κωνστάντιος Β’ (Φλάβιος Ιούλιος Κωνστάντιος) ήταν δευτερότοκος γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Φαύστας (Φλαβία Μάξιμα Φαύστα Αυγούστα) και δεύτερος αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) από το 337 έως το 361. Γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 317, ανήλθε στον θρόνο το 337 σε ηλικία 21 ετών και μετά τον θάνατο του Μεγ. Κωνσταντίνου κληρονόμησε το ανατολικό ένα τρίτο της Αυτοκρατορίας. Μετά τον διαμοιρασμό των εδαφών της αυτοκρατορίας με τα αδέρφια του, Κωνσταντίνο Β’ και Κώνστα, παρέμεινε κάτοχος της Ανατολής και των υπόλοιπων Βαλκανίων πλην του Ιλλυρικού . Ο Κωνστάντιος ήταν οπαδός του Αρειανισμού και όσον αφορά στην θητεία του συγκαταλέγεται μεταξύ των μακροβιότερων αυτοκρατόρων του Βυζαντίου.

Η Αρχιδάμεια ή Αρχιδαμία ήταν βασίλισσα της Σπάρτης, σύζυγος του Ευδαμίδα Α’, μητέρα του Αρχιδάμου Δ’ και της Αγησιστράτης και γιαγιά του Ευδαμίδα Β’ και του Άγιδος Δ’.

Ο Αχιλλεύς υπήρξε ο κεντρικός και επιφανέστερος ήρωας της Ιλιάδας, γενναιότερος από όλους τους Έλληνες, στοργικός προς την μητέρα και τους φίλους του, τρομερός στις μάχες, ανοιχτόκαρδος, ατρόμητος και ταυτόχρονα ευαίσθητος στις απλές απολαύσεις, φιλόδοξος και όταν πλήττεται η τιμή του αδυσώπητος στην εκδίκηση και την οργή, αλλά ταυτόχρονα υπάκουος στην θέληση των θεών. Ο Αχιλλέας ήταν το μεγάλο «όπλο» των Ελλήνων και ο αγαπημένος της Αθηνάς και της Ήρας. Η μητέρα του Θέτις, τον είχε προειδοποιήσει ότι η μοίρα του ήταν είτε να δοξαστεί και να πεθάνει νωρίς είτε να ζήσει μια μακρά αλλά άσημη ζωή. Ο ήρωας επέλεξε το πρώτο και συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο, από τον οποίο γνώριζε ότι δεν επρόκειτο να επιστρέψει.

Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος (Fernão de Magalhães, 1480 – 27 Απριλίου 1521) ήταν Πορτογάλος θαλασσοπόρος, επικεφαλής Ισπανικής αποστολής που πραγματοποίησε τον πρώτο περίπλου της Γης κατά το διάστημα 1519-1522.

Ο Λευκρόκοττας ή κοροκόττας ή κροκόττα ή κυνόλυκος ήταν μυθικό πλάσμα.

Τα Έρμαια ήταν αρχαιοελληνική εορτή προς τιμή του θεού Ερμή.

Ο Τιτυός ήταν γίγαντας της Ελληνικής μυθολογίας, γιος του Δία και της Ελάρας κόρης του Ορχομενού, βασιλέα της ομώνυμης πόλης και ένας από εκείνους που υπέστη αιώνια τιμωρία στον Τάρταρο, όπως ο Σίσυφος και ο Τάνταλος, για τα εγκλήματά τους.

Ο πολιτισμός των Ίνκας άνθισε στο σημερινό Περού μεταξύ 1400 και 1533 και η αυτοκρατορία τους επεκτάθηκε σε όλη την δυτική Νότια Αμερική, από το Κίτο στα βόρεια μέχρι το Σαντιάγκο στο νότο, καθιστώντας την μεγαλύτερη που εμφανίστηκε στην Αμερική και από τις μεγαλύτερες στον κόσμο εκείνη την εποχή.

Οι Γίγαντες ήσαν χαρακτήρες της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, οι οποίοι χωρίζονταν σε κατηγορίες συμπεριλαμβάνοντας πρόσωπα τα οποία θεωρούνταν εξίσου σημαντικά με τους αντίστοιχους θεούς και ήρωες. Ανάλογη περίπτωση αποτελούν οι Γηγενείς, οι οποίοι ήσαν φυλή άγριων Γιγάντων, που αντιμετώπισαν οι Αργοναύτες, σύμφωνα με τον Απολλώνιο τον Ρόδιο στο έργο του «Αργοναυτικά».

Η Ασσυριακή μυθολογία είναι επηρεασμένη από την αντίστοιχη Βαβυλωνιακή και Μεσοποτάμια οι οποίες βασίζονται στην δαιμονολογία. Οι περισσότερες θεότητες – δαίμονες προέρχονται από τις προαναφερθείσες μυθολογίες και αναφέρονται με τις ίδιες ή διαφορετικές ονομασίες.