Στὴ σημερινὴ νεοελληνικὴ καὶ δυτικὴ καθημερινότητα τὰ ἀγάλματα ἔχουν καταντήσει ἀσήμαντα. Τὰ ἀγάλματα τὰ συνδέουμε μὲ τὴν ἱστορικὴ μνήμη· ἀλλὰ ἡ ἱστορικὴ μνήμη ἔχει πέσει θύμα μιᾶς ἐλλειμματικῆς μέσης ἐκπαίδευσης. Τὰ ἀγάλματα τὰ συνδέουμε μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τὴν αὐθεντία· ἀλλὰ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ αὐθεντία εἶναι στόχοι ἀμφισβήτησης. Ἂν καὶ ἡ κοι­νωνία μας εἶναι κάθε ἄλλο παρὰ εἰκονοκλαστική, προσλαμβάνουμε τὸ γίγνεσθαι μέσα ἀπὸ εἰκόνες δισδιάστατες, μέσα ἀπὸ ὀθόνες ἐπίπεδες καὶ χωρὶς βάθος· τὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστῆ, τῆς τηλεόρασης, τοῦ smartphone. Ἔχοντας ὠθήσει τὰ ἀγάλματα στὸ περιθώριο, ἔχουμε χάσει στοιχεῖα πολι­τιστικῆς συνέχειας. Ἴσως τὴν ἑπόμενη φορὰ ποὺ θὰ δώσετε ἕνα ραντεβού, νὰ τὸ δώσετε κοντὰ σὲ ἕνα ἄγαλμα._Α.Χανιώτης

Ο Αβδαλώνυμος ή Αβδολώνιμος ή Αβδαλώνιμος ή Αλώνυμος ή Βαλλώνυμος ανήκε στον βασιλικό οίκο της Σιδώνας (Φοινικική πόλη σημερινός Λίβανος) αν και δεν γνωρίζουμε την ακριβή θέση του στο γενεαλογικό δέντρο.

Οι Κόπτες είναι εθνοθρησκευτική ομάδα η οποία κατοικεί κυρίως στην περιοχή της σημερινής Αιγύπτου, όπου και αποτελούν τον σημαντικότερο Χριστιανικό πληθυσμό.

Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος/Marcus Aurelius Antoninus, γνωστός κοινώς ως Ηλιογάβαλος ή Ελαγάβαλος (Heliogabalus ή Elagabalus) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 218 έως το 222 μ.Χ. Έμεινε στην ιστορία για την εκκεντρική και προκλητική του συμπεριφορά καθώς και για την επιβολή στον Ρωμαϊκό κόσμο της λατρείας του θεού Ελαγάβαλου.

Ο Αρισταίνετος ήταν αρχαίος Έλληνας επιστολογράφος που άκμασε τον 5ο ή 6ο αιώνα μ.Χ. Από τα έργα του σημαντικότερα είναι δύο βιβλία ερωτικών ιστοριών, με τη μορφή επιστολών, τα οποία δανείζονται τα θέματά τους από ερωτικές ελεγείες Αλεξανδρινών συγγραφέων όπως ο Καλλίμαχος και περιέχουν φράσεις από τον Πλάτωνα, τον Λουκιανό, τον Αλκίφρονα και άλλους.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με την ενδυμασία τους. Τα ρούχα που φορούσαν ήταν απλά και λειτουργικά. Ένα κομμάτι ύφασμα προσαρμοζόταν ανάλογα, ώστε να ταιριάζει στην περίσταση ή την μόδα και επειδή τα καλοκαίρια ήταν ζεστά, όσο λιγότερο ύφασμα και περίπλοκες ραφές είχαν τα ενδύματα, τόσο το καλύτερο.

Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε ένα συμβάν κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα όταν είχε καταλυθεί το Δυτικό Ρωμαϊκό Κράτος και η πλούσια επαρχία της Γαλατίας που κυβερνιόταν από Φράγκους ηγεμόνες, αποτελούσε πεδίο συγκρούσεων, οι πόλεις ήταν σχεδόν ερημωμένες και παντού επικρατούσε φόβος και ανασφάλεια.

Ο Μιγιαμότο Μουσάσι θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους και διασημότερους Σαμουράι όλων των εποχών, η φήμη του οποίου με την πάροδο των ετών απέκτησε μυθικές διαστάσεις, παρά το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του βίου του παραμένει μυστήριο.

Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης ήταν αρχαίος Έλληνας έμπορος, εξερευνητής και γεωγράφος από την Μασσαλία της σημερινής Γαλλίας ο οποίος ταξίδεψε στον Αρκτικό κύκλο και την μυστηριώδη νήσο Θούλη σε αναζήτηση κασσίτερου, ήλεκτρου και εμπορικών διαδρομών.

Η μάχη του Χαττίν διεξήχθη το 1187 στην πόλη Χαττίν της Τιβεριάδος στο σημερινό Ισραήλ, με αντιπάλους τους Σταυροφόρους υπό τον Γκυ των Λουζινιάν και τους Μουσουλμάνους Αγιουβίδες υπό τον Σαλαντίν. Το αποτέλεσμα υπήρξε καταστροφικό για τους Σταυροφόρους, γεγονός που οδήγησε στην κατάλυση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ και αργότερα στη Γ’ Σταυροφορία.

Ο λοιμός του Αντωνίνου κόστισε τη ζωή σε πάνω 5 εκατομμύρια άτομα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες παρέλυσαν τη Ρώμη οδηγώντας σταδιακά στην παρακμή και την τελική πτώση.

Ο Τειρεσίας είναι περιώνυμος μάντης της Ελληνικής μυθολογίας, που στον Θηβαϊκό κύκλο διαδραματίζει αντίστοιχο ρόλο με εκείνο του Κάλχα στον Τρωικό πόλεμο. Πατέρας του ήταν ο Ευήρης, που καταγόταν από τον Ουδαίο του γένους των Σπαρτών και μητέρα του η νύμφη Χαρικλώ.

Ο Ευχίδας ήταν οπλίτης ημεροδρόμος ο οποίος το 479 π.Χ. έτρεξε αυθημερόν την διαδρομή Δελφοί-Πλαταιές, μετά την μάχη των Πλαταιών, θέλοντας να φέρει στις Πλαταιές νέο «ιερό πυρ» από τους Δελφούς, διότι οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι αυτό που είχαν μολύνθηκε από την παρουσία των Περσών.

Η μάχη της Αγχιάλου, γνωστή και ως μάχη του Αχελώου, έλαβε χώρα στις 20 Αυγούστου του 917, στον Αχελώο ποταμό στη Βουλγαρική ακτή της Μαύρης Θάλασσας, κοντά στην πόλη Αγχίαλο (σύγχρονο Πομόριε) μεταξύ Βουλγαρικών και Βυζαντινών δυνάμεων. Οι Βούλγαροι πέτυχαν μια αποφασιστική νίκη, η οποία όχι μόνο εξασφάλισε τις προηγούμενες επιτυχίες του Συμεών Α’, αλλά τον κατέστησε de facto ηγέτη ολόκληρης της Βαλκανικής Χερσονήσου, εκτός της καλά προστατευμένης Βυζαντινής πρωτεύουσας Κωνσταντινούπολης και Πελοποννήσου.

Η μάχη στην Όπιδα, διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 539 π.Χ., μεταξύ Περσίας υπό τον Κύρο Β’ και Νέο Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας υπό τον Ναβόνιδο ή Ναβοναΐδ κατά την Περσική εισβολή στη Μεσοποταμία.

Στην Ελληνική μυθολογία ο Αμφιτρύων ήταν γιος του Αλκαίου, βασιλιά της Τίρυνθας και της Αστυδάμειας (ή Λυσιμάχης ή Λαονόμης) εγγονός του ήρωα Περσέα και πατριός του Ηρακλή. Από τον πατέρα του κληρονόμησε τον θρόνο της Τίρυνθας και από τον πεθερό του Ηλεκτρύωνα τον θρόνο των Μυκηνών. Όταν δε σκότωσε κατά λάθος τον πεθερό του Ηλεκτρύωνα, εκδιώχθηκε από την πόλη και εγκαταστάθηκε στη Θήβα.

Η Κυνίσκα ήταν αρχαία Σπαρτιάτισσα, κόρη του βασιλιά της Σπάρτης Αρχιδάμου και αδελφή του Αγησιλάου, η οποία νίκησε δύο φορές στους Ολυμπιακούς αγώνες στις αρματοδρομίες, καθιστάμενη η μόνη γυναίκα Ολυμπιονίκης της εποχής.

Ως αρχαία Περσική Μυθολογία χαρακτηρίζεται η περίοδος που μεσολάβησε μεταξύ της αρχαίας Ιρανικής θρησκείας και Ζωροαστρισμού ήτοι από το 1500 – 1000 π.Χ. Ήταν μια πολυθεϊστική θρησκεία αποτελούμενη από το Πάνθεο υπό την ηγεσία του ανώτατου θεού Αχούρα Μάζντα (Άρχοντας της Σοφίας) υπερασπιστή της τάξης, εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων του Άγκρα Μάινιου ή Αριμάν (Καταστροφικό Πνεύμα) και των Λεγεώνων του Χάους.

Ο Ναρσής, υπήρξε λαμπρός στρατηγός του Ιουστινιανού Α’ προς το τέλος της βασιλείας του, ένας από τους πρωταγωνιστές της Ιουστινιάνιας Επανακατάκτησης και θεωρείται μετά τον Βελισάριο, ο διασημότερος μη αυτοκρατορικός μεσαιωνικός Ρωμαίος διοικητής.

Ο Ιωάννης της Αγγλίας (γνωστός και ως Τζον Λάκλαντ) βασίλευσε από το 1199 μέχρι το 1216. Ως γιος του Ερρίκου ΙΙ της Αγγλίας (βασ. 1154-1189) και Ελεωνόρας της Ακουιτάνης (1122-1204) διαδέχθηκε στον θρόνο τον μεγαλύτερο αδερφό του, Ριχάρδο Ι (βασ. 1189-1199).

Ο Βασίλειος ο Χαλκόχειρ ήταν ηγέτης λαϊκού επαναστατικού κινήματος στη Βυζαντινή Βιθυνία κατά τη βασιλεία του Ρωμανού Α’ Λεκαπηνού στις αρχές του 10ου αιώνα.