Ο Λευκρόκοττας ή κοροκόττας ή κροκόττα ή κυνόλυκος ήταν μυθικό πλάσμα.

Τα Έρμαια ήταν αρχαιοελληνική εορτή προς τιμή του θεού Ερμή.

Ο Τιτυός ήταν γίγαντας της Ελληνικής μυθολογίας, γιος του Δία και της Ελάρας κόρης του Ορχομενού, βασιλέα της ομώνυμης πόλης και ένας από εκείνους που υπέστη αιώνια τιμωρία στον Τάρταρο, όπως ο Σίσυφος και ο Τάνταλος, για τα εγκλήματά τους.

Ο πολιτισμός των Ίνκας άνθισε στο σημερινό Περού μεταξύ 1400 και 1533 και η αυτοκρατορία τους επεκτάθηκε σε όλη την δυτική Νότια Αμερική, από το Κίτο στα βόρεια μέχρι το Σαντιάγκο στο νότο, καθιστώντας την μεγαλύτερη που εμφανίστηκε στην Αμερική και από τις μεγαλύτερες στον κόσμο εκείνη την εποχή.

Οι Γίγαντες ήσαν χαρακτήρες της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, οι οποίοι χωρίζονταν σε κατηγορίες συμπεριλαμβάνοντας πρόσωπα τα οποία θεωρούνταν εξίσου σημαντικά με τους αντίστοιχους θεούς και ήρωες. Ανάλογη περίπτωση αποτελούν οι Γηγενείς, οι οποίοι ήσαν φυλή άγριων Γιγάντων, που αντιμετώπισαν οι Αργοναύτες, σύμφωνα με τον Απολλώνιο τον Ρόδιο στο έργο του «Αργοναυτικά».

Η Ασσυριακή μυθολογία είναι επηρεασμένη από την αντίστοιχη Βαβυλωνιακή και Μεσοποτάμια οι οποίες βασίζονται στην δαιμονολογία. Οι περισσότερες θεότητες – δαίμονες προέρχονται από τις προαναφερθείσες μυθολογίες και αναφέρονται με τις ίδιες ή διαφορετικές ονομασίες.

Οι Αργυράσπιδες ήσαν επίλεκτο στρατιωτικό τμήμα των Διαδόχων οι οποίοι προέκυψαν πιθανόν από μετονομασία των Υπασπιστών.

Κυρηναϊκή ή Πεντάπολις καλείται η βορειοανατολική παράκτια περιοχή της Λιβύης, που αρχικά περιλάμβανε πέντε & κατόπιν έξι Ελληνικές αποικίες: Ευεσπερίδες (μετέπειτα Βερενίκη, σύγχρονη Βεγγάζη) – Ταύχειρα (μετέπειτα Αρσινόη, σημερινή Τόκρα) – Βάρκη (Al Marj) – Πτολεμαΐδα – Απολλωνία (σύγχρονη Susah) και την πρωτεύουσα Κυρήνη από την οποία προήλθε και η ονομασία της περιοχής.

Η Αμφίσβαινα (αμφί+βαίνω) ήταν μυθολογικό ερπετό με δύο κεφαλές στα άκρα του, του οποίου τα μάτια έλαμπαν σαν κεριά και ήταν απρόσβλητο στο κρύο.Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η Αμφίσβαινα γεννήθηκε από το αίμα που έσταξε από το κεφάλι της Μέδουσας που κρατούσε στο χέρι του ο Περσέας καθώς πετούσε (φορώντας τα ιπτάμενα σανδάλια) πάνω από την Λιβυκή έρημο.

Ο Τρωίλος ήταν ο νεότερος γιος της Εκάβης και του Πριάμου ή του Απόλλωνα (Απολλόδωρος 3.12.5, Κοίντος Σμυρναίος 4.420, Υγίνος «Θρύλοι» 90). Ο Πρίαμος είχε πενήντα γιούς και σύμφωνα με μία προφητεία η Τροία θα παρέμενε απόρθητη εφόσον ο Τρωίλος συμπλήρωνε τα είκοσι έτη.