Ως κόλακας ή γαλίφης ή γλείφτης ή μαλαγάνας ορίζεται αυτός που κολακεύει κάποιον για ίδιο όφελος.

Ο Αίσωπος υπήρξε αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία.

Ο Βίων ήταν κυνικός φιλόσοφος καταγόμενος από την Ολβία την Ποντική, ή Βορυσθένη (εκ του ομώνυμου ποταμού) πλησίον της Μαύρης Θάλασσας. Λεπτομέρειες ως προς τους γονείς, ή τους λόγους που τον ώθησαν να στραφεί στην φιλοσοφία δεν γνωρίζουμε, εκτός αυτών που ο ίδιος ανέφερε στον Αντίγονο όταν ο τελευταίος τον ρώτησε: «Ποιος είσαι εσύ, ποιοι είναι οι γονείς σου, από πού κατάγεσαι, ποιο είναι το όνομά σου;» (Ομήρου Οδύσσεια Χ 335. Pope’s Version).

Κατά καιρούς ειπώθηκαν φράσεις οι οποίες έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες στην ιστορία και απετέλεσαν σημείο αναφοράς για τις μετέπειτα γενεές. Όμως για διάφορους λόγους με την πάροδο των ετών ορισμένες εξ’ αυτών παρερμηνεύθηκαν, ή μετεφέρθησαν παραποιημένες, ή ουδέποτε ειπώθηκαν, διότι είτε δεν αποδόθηκαν σωστά (μετάφραση) είτε για λόγους σκοπιμότητας (προπαγάνδα, εξυπηρέτηση συμφερόντων, κ.λ.π).

Η διαχρονικότητα των ρήσεων των πνευματικών ταγών της αρχαιότητας έγκειται στο γεγονός ότι ήσαν σαφείς, περιεκτικές και κυρίως εκθείαζαν αρετές και αξίες, ή αντίστοιχα καυτηρίαζαν ελαττώματα και αδυναμίες. Αυτός είναι ο λόγος που χαρακτηρίσθηκαν ως αποφθέγματα και αποτελούν παγκόσμια πνευματική παρακαταθήκη.

Σε άλλη ανάρτηση αναφερόμαστε στο χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων, χαρακτηρίζοντας τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα ως πνευματώδη και διδακτικά. Όμως εξίσου διδακτικά είναι και τα ευφυολογήματα που διατυπώθηκαν από επιφανείς αρχαίους φιλοσόφους, συγγραφείς, στρατηγούς, πολιτικούς, κ.ά καταδεικνύοντας χαρακτηριστικά το χάσμα που προκύπτει μεταξύ του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και της νεοελληνικής «κουλτούρας» όταν συγκρίνουμε τα «ευφυολογήματα» των αρχαίων Ελλήνων με τις αντίστοιχες «εξυπνάδες» των νεοελλήνων .

Στην πολιτική, όπως και στον πόλεμο, η χαμένη στιγμή δεν ξανάρχεται. Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821, αυτοκράτορας

Τα Δελφικά παραγγέλματα (147 τον αριθμό) ήταν σύντομες ρήσεις προερχόμενες από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας και ήταν χαραγμένα σε διάφορα σημεία στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς.

Σκοπός τους ήταν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο, ώστε να πορευθεί στη ζωή του με ηθική και εντιμότητα και στις λίγες λέξεις τους είχαν συμπυκνώσει όλες τις αρετές και τα ευγενή αισθήματα.

Οι παρακάτω ρήσεις προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι αναγνώρισαν την πολιτιστική, πολιτισμική και ιστορική προσφορά της Ελλάδας.