Η Πολιορκία της Ιερουσαλήμ διεξήχθη από τις δυνάμεις της Α΄ Σταυροφορίας, με αποτέλεσμα την κατάληψη της Ιεράς Πόλης της Ιερουσαλήμ από το Μουσουλμανικό χαλιφάτο των Φατιμιδών
Ετικέτα: Σταυροφορίες
Ιωαννίτες Ιππότες και Οθωμανοί στα νησιά του Ν.Α. Αιγαίου
Η περίοδος του Μεσαίωνα και των απαρχών της νεώτερης περιόδου σηματοδοτείται, για τα νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου από δύο μακροχρόνιες κατοχές που καθόρισαν σε σημαντικό βαθμό τον οικονομικό και πολιτισμικό χαρακτήρα της ζωής τους: την περίοδο της κατάληψης τους από το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου και την περίοδο της κατάληψης τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η τελευταία, που έληξε στις αρχές του 20ου αι., διήρκεσε τετρακόσια σχεδόν χρόνια (1522-1912), διπλάσιο, δηλαδή διάστημα απ’ ό,τι εκείνη της Ιπποτοκρατίας (1309-1522)._ M.E.
Η μάχη του Ικονίου (18 Μαΐου 1190)
Η μάχη του Ικονίου (σημερινή Κόνια) έλαβε χώρα στις 18 Μαΐου 1190 κατά τη διάρκεια της Γ’ Σταυροφορίας, κατά την εκστρατεία του Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα στους Αγίους Τόπους με αποτέλεσμα, την πτώση της πρωτεύουσας του Σουλτανάτου Rûm που περιήλθε στις στις αυτοκρατορικές δυνάμεις.
Το Άσμα του Ρολάνδου (La chanson de Roland)
Το άσμα του Ρολάνδου είναι το παλαιότερο χρονολογημένο έργο της Γαλλικής λογοτεχνίας και σώζεται σε διάφορα χειρόγραφα και παραλλαγές, γεγονός που φανερώνει την ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση που βρήκε από την στιγμή της κυκλοφορίας του (12ος αι.) μέχρι και τον 14ο αιώνα.
Βυζάντιο & Α’ Σταυροφορίες….3ο μέρος
Η κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά το Μαντζικέρτ και η αδράνεια του Βυζαντίου στην κατάληψη της Μικράς Ασίας από τούς Τούρκους, δημιούργησαν στη Δύση την πεποίθηση πως σε μια τέτοια κατάπτωση, τα δυτικά έθνη έπρεπε να επέμβουν για να σώσουν την Ευρώπη που βρισκόταν υπό άμεση απειλή. Διαβάζουμε στό βιβλίο του ιστορικού Rene Grousset ότι:
«Ο Γουλιέλμος της Τύρου θα δει στην καταστροφή του Μαντζικέρτ τον ΠΛΗΡΗ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΩΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ, την ιστορική δικαίωση της προβολής των Φράγκων, για νά αντικαταστήσουν τους συντρόφους τους, που είχαν τεθεί εκτός μάχης. Πραγματικά, ήταν καιρός να σκεφτούν πως θά αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Το Ισλάμ, από τη Νίκαια όπου είχε εδραιωθεί, μπορούσε κάθε στιγμή να αιφνιδιάσει την Κωνσταντινούπολη.
Βυζάντιο & Α’ Σταυροφορίες….2ο μέρος
Παρ’ όλη τη στρατιωτική οργάνωση, τόν πλούτο, τις τεχνικές γνώσεις, τή θαλάσσια υπεροχή καί τήν υψηλή διπλωματία, η εσωτερική διαφθορά καί απληστία της αριστοκρατίας έφεραν τήν ύφεση και στό τέλος τήν καταστροφή του μεσαιωνικού κράτους των Ελλήνων. Οι Βυζαντινοί ήταν σέ αριθμό και τεχνικό εξοπλισμό ικανοί νά αναχαιτήσουν τίς εχθρικές επιθέσεις, αλλά η δiαφθορά καί οι ραδιουργίες έφεραν τήν καταστροφή, η οποία ξεκίνησε μέ τήν τραγικότερη μάχη της ρωμιοσύνης στό Μαντζικέρτ τό έτος 1071.
Βυζάντιο & Α’ σταυροφορίες….1ο μέρος
O Βασίλειος Β’ ο Μακεδών, άφησε στους απογόνους του μία κληρονομιά ανταξια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την επονομαζόμενη τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γνωστότερη ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ήταν το μεγαλύτερο κράτος του τότε γνωστού κόσμου και οι επαρχίες της εκτείνονταν από την Καππαδοκία – Πόντο, μέχρι τη Σικελία – Απουλία και από την Κύπρο- Κρήτη μεχρι την Ρουμελία και την Κριμαία.
Ως αυτοκρατορία δεν ήταν δυνατον να αποτελείται αμιγώς από μία εθνότητα, αλλά επειδή βρίσκονταν σε περιοχές ελληνικές από αρχαιοτάτων χρόνων, οι κάτοικοί της ήταν κυρίως Έλληνες (Ρωμιοί). Ακολουθούσαν οι Αρμένιοι, οι Γεωργιανοί (Ίβηρες), οι Σύριοι, οι Σλάβοι, οι Αλβανοί, οι Ορθόδοξοι Άραβες κ.ά.. Οι ίδιοι αποκαλούσαν τούς εαυτούς τους «Ρωμαίους», για να κρατήσουν την αίγλη και τη δόξα πού είχαν κληρονομήσει από την περίφημη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ομοίως ο Γερμανός αυτοκράτωρ Όθων ο Α’, όταν δημιούργησε το κράτος του, το ονόμασε «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», διότι Ρωμαίος αυτοκράτορας σήμαινε θέση ανώτερη από τούς υπόλοιπους Φράγκους βασιλείς. Οι Φράγκοι όμως τούς Βυζαντινούς τούς αποκαλούσαν «Γραικούς», (Graeci) όπως επί παραδείγματι, τούς αποκάλεσε και ο Λιουτπράνδος, επίσκοπος Κρεμώνας, ο οποίος είχε επισκεφθεί το Νικηφόρο Φωκά, το 968. Εξ ού και σήμερα άπαντες οι λαοί της υφηλίου μάς αποκαλούν Γραικούς (Greek, Griechen, Grec, Greco κ.τ.λ) με εξαίρεση τούς Τούρκους πού μας αποκαλούν Ίωνες (Yunan). Οι Τούρκοι ανέκαθεν μας αποκαλούσαν Ρωμηούς (Rum), αλλά για να καταδείξουν ότι η σύγχρονη Ελλάδα δέν έχει σχέση με το κατακτηθέν από αυτούς Βυζάντιο την αποκαλούν Yunanistan.