Η Μεγάλη Σαρακοστή (Great Lent)

Αναφερόμενοι στην Μεγάλη Σαρακοστή όπως μεταδίδεται κυρίως μέσα από τη λατρεία αυτής της περιόδου, συχνά τίθενται τα ερωτήματα: Πώς είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε στη ζωή μας αυτή τη διδασκαλία; Πώς θα μπορούσε η Μεγάλη Σαρακοστή να έχει μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας;

Η σημερινή ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν αυτοί οι ύμνοι και οι ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά. Οι άνθρωποι ζούσαν τότε σε μια σχετικά μικρή και βασικά αγροτική κοινωνία, μέσα σ’ ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής τους. Τώρα όμως ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες κοινωνίες, πληθωρικές στα θρησκευτικά «πιστεύω» τους με κοσμικευμένες απόψεις για τον κόσμο και μέσα σ’ αυτές εμείς οι Ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πλέον «αισθητή» όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα, ή στην Ρωσία, ας πούμε. Η ερώτησή μας λοιπόν είναι πολύ ουσιαστική: πώς μπορούμε εμείς – πέρα από το να κάνουμε μια ή δυο «συμβατικές» αλλαγές στην καθημερινή ζωή μας – να τηρήσουμε την Σαρακοστή;

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως (Γ’ Κυριακή των Νηστειών)

Οι Χριστιανοί βάζουν τον Σταυρόν πανταχού, εις τους τρούλλους και εις τα κωδωνοστάσια των εκκλησιών, εις τους τάφους, εις τας οικοδομάς, εις τας σημαίας, εις τα κατάρτια των πλοίων, εις μέρη υψηλά δια να φαίνεται μακρόθεν, εις τα στολίδια των γυναικών, εις τα ψωμιά, εις τας κρήνας. Οι παλαιοί έκαμναν συχνά το σημείον του σταυρού. Εις τα μέρη της Βιθυνίας, κοντά εις μίαν λίμνην λεγομένην Μανιάζ-γκιόλ, είδα κάποιους ψαράδες Ρώσσους τους οποίους λέγουν Καζάκους. Αυτοί σταυροκοπούνται εις πάσαν περίστασιν, εις την τράπεζαν, οσάκις πίνουν νερόν, οσάκις πταρνίζονται, οσάκις χασμώνται, οσάκις βήχουν, οσάκις αρχίζουν κάποιαν εργασίαν ή την τελειώνουν, οσάκις καθίσουν οσάκις σηκωθούν.