Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας διεξήχθη στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ, στα Στενά της Σαλαμίνας (στον Σαρωνικό Κόλπο, κοντά στην Αθήνα) μεταξύ της συμμαχίας των Ελληνικών πόλεων – κρατών και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Η ναυμαχία αποτέλεσε την σημαντικότερη σύγκρουση και την αρχή του τέλους της 2ης Περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε το 480 π.Χ.

Το 480 π.Χ., οι Περσικές ναυτικές δυνάμεις κατά την εισβολή στην Ελλάδα βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον Ελληνικό στόλο που αποτελείτο από 271 τριήρεις και 16 πεντηκοντόρους στο Αρτεμίσιο. Παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του στόλου (147 τριήρεις) ναυπηγήθηκε στην Αθήνα, η διοίκηση ανατέθηκε στον Σπαρτιάτη Ευρυβιάδη γιο του Ευρυκλείδη. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο αυτό συνέβη διότι «τα άλλα μέλη της συμμαχίας εναντίον των Περσών επιθυμούσαν Λακεδαιμόνιο διοικητή, δηλώνοντας ότι το προτιμούσαν αντί να υπηρετούν υπό τις διαταγές Αθηναίου γεγονός που θα διέλυε τη συμμαχία». (Ηροδότου Ιστορικά Βιβλίο 8: 2).