Για τις Μούσες υπήρχαν πολλές διαφορετικές εκδοχές στην αρχαιότητα, που αφορούσαν τόσο στην καταγωγή τους, όσο και στον αριθμό τους. Διαφαίνεται πάντως, ότι παλαιότερα ήσαν Νύμφες των βουνών και των νερών, οι οποίες αργότερα «προβιβάσθηκαν» και με τον καιρό απέκτησαν συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Πιστεύεται ότι κατοικούσαν στον Όλυμπο και με τις ακούραστες φωνές τους τραγουδούσαν θείες μελωδίες και ύμνους, παίζοντας λύρα.

Οι Χάριτες στην αρχαιότητα συμβόλιζαν ό,τι πιο ευγενικό, όμορφο και αγνό υπήρξε ποτέ στη Γη. Ήταν το ιδανικό της σεμνότητας, της άψογης συμπεριφοράς και της ευπροσηγορίας. «Χάρις» σήμαινε, πρώτα, χαρά· τη χαρά που εκπέμπει κάποιος όταν τον χαρακτηρίζουν ευγενικά συναισθήματα, αλλά και τη χαρά και τέρψη που προκαλεί στους γύρω του. Η «Χάρις» ήταν ακόμη συνώνυμο της ερασμιότητας, της ευεργεσίας και της ευγνωμοσύνης.

Ήταν κόρες του Δία και της Ωκεανίδας Ευρυνόμης. Υπήρχαν όμως και διάφορες άλλες εκδοχές για την καταγωγή τους. Μητέρα τους θεωρείται η Ήρα, ή η Ευνομία, ή η Λήθη, ή η Αφροδίτη και πατέρας τους ο Ουρανός, ή ο Διόνυσος. Υπήρχε επίσης, ασάφεια σχετικά με το πόσες ήταν και πώς ονομάζονταν, καθώς και ποικίλες εκδοχές προέλευσης από τόπο σε τόπο. Σε παλαιότερες εποχές ήταν μία ή δύο και ήταν γνωστές ως σύζυγοι μεγάλων θεών ή ως θεότητες στην υπηρεσία της Αφροδίτης. Πρώτος ο Όμηρος αναφέρει τη Χάρη, που ήταν σύζυγος του Ήφαιστου. Ακόμη διηγείται ότι μία από τις Χάριτες την παντρεύτηκε ο Ύπνος· την οποία είχε υποσχεθεί η Ήρα, ως αντάλλαγμα για να κοιμίσει εκείνος κρυφά τον Δία και να μπορέσουν οι θεοί να αναμιχθούν στον πόλεμο της Τροίας.