Ο Αχιλλεύς υπήρξε ο κεντρικός και επιφανέστερος ήρωας της Ιλιάδας, γενναιότερος από όλους τους Έλληνες, στοργικός προς την μητέρα και τους φίλους του, τρομερός στις μάχες, ανοιχτόκαρδος, ατρόμητος και ταυτόχρονα ευαίσθητος στις απλές απολαύσεις, φιλόδοξος και όταν πλήττεται η τιμή του αδυσώπητος στην εκδίκηση και την οργή, αλλά ταυτόχρονα υπάκουος στην θέληση των θεών. Ο Αχιλλέας ήταν το μεγάλο «όπλο» των Ελλήνων και ο αγαπημένος της Αθηνάς και της Ήρας. Η μητέρα του Θέτις, τον είχε προειδοποιήσει ότι η μοίρα του ήταν είτε να δοξαστεί και να πεθάνει νωρίς είτε να ζήσει μια μακρά αλλά άσημη ζωή. Ο ήρωας επέλεξε το πρώτο και συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο, από τον οποίο γνώριζε ότι δεν επρόκειτο να επιστρέψει.

Ο Τρωίλος ήταν ο νεότερος γιος της Εκάβης και του Πριάμου ή του Απόλλωνα (Απολλόδωρος 3.12.5, Κοίντος Σμυρναίος 4.420, Υγίνος «Θρύλοι» 90). Ο Πρίαμος είχε πενήντα γιούς και σύμφωνα με μία προφητεία η Τροία θα παρέμενε απόρθητη εφόσον ο Τρωίλος συμπλήρωνε τα είκοσι έτη.

Ο Τήλεφος ήταν γιός του Ηρακλέους και της Αύγης κόρης του Αλέα. Επειδή ήταν καρπός παράνομου έρωτα, ο Αλέας τον εγκατέλειψε στο όρος Παρθένιο για να πεθάνει. Εκεί με την παρέμβαση των θεών διασώθηκε θηλάζοντας από ελαφίνα και κατόπιν ανατράφηκε από βοσκούς.

Οι Αμαζόνες ήταν γυναικείος λαός ο οποίος κατοικούσε πλησίον του ποταμού Θερμόδοντα (ρέει μεταξύ των πόλεων Κερασούντος και Σαμψούντος) και εθεωρούντο κόρες του Άρη και της Αρμονίας. Οι Λιβυκές Αμαζόνες προϋπήρξαν των ήδη γνωστών αλλά εξαφανίστηκαν ιστορικά, πολλές γενεές πριν τον Τρωικό πόλεμο και ήσαν γνωστές για τον πόλεμο που διεξήγαγαν εναντίον της Ατλαντίδος, του κράτους που είχε τον πλέον ανεπτυγμένο «ανδρικό» πολιτισμό της εποχής, ευημερούσε και κατείχε πολλές πόλεις υπό την εξουσία του.

Πρόκειται για τον άνδρα που έμεινε γνωστός στην Ιστορία για τον χαρακτήρα του ο οποίος ήταν το ίδιο αποκρουστικός όσο το παρουσιαστικό του.