Ο χαρακτήρας των Ελλήνων_ Απόστολος Ε. Βακαλόπουλος

Το άρθρο (λήμμα) σκιαγραφεί την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων, αποδεικνύοντας την διαχρονικότητα και το αναλλοίωτο του χαρακτήρα τους.

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι ο “Σύγχρονος Άνθρωπος” ήλθε στην Ευρώπη από την Εγγύς Ανατολή και είναι πολύ πιθανόν η Ελλάς να υπήρξε ο χώρος διελεύσεως και διαμορφώσεώς του._Κ.Ι.Βαμβακάς

Στον Κριμαϊκό πόλεμο συμμετείχαν η Αγγλική αυτοκρατορία, η Γαλλική αυτοκρατορία, η Οθωμανική αυτοκρατορία και το βασίλειο της Σαρδηνίας, εναντίον της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Η Αγγλία εισήλθε στον πόλεμο διότι η Ρωσία επεδίωκε να ελέγχει τα Δαρδανέλια και κατά συνέπεια τις διαδρομές της Μεσογείου και είναι ο μόνος ευρωπαϊκός πόλεμος στον οποίο έλαβε μέρος στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του τέλους των Ναπολεόντειων συγκρούσεων και του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Αν και τελικά νικητής ανεδείχθη ο συνασπισμός των κρατών, εν τούτοις ο συγκεκριμένος πόλεμος κατεγράφη ιστορικά ως ο πόλεμος στον οποίο η Βρετανία υπέπεσε σε σωρεία στρατηγικών λαθών και επέδειξε στρατιωτική ανωριμότητα και ανύπαρκτη υποστήριξη. Παράλληλα όμως είναι ο πρώτος πόλεμος στον οποίο ανεπτύχθησαν στρατιωτικά νοσοκομεία – υπήρξαν πολεμικοί ανταποκριτές και πραγματοποιήθηκε χρήση τηλεπικοινωνιακών μέσων.

Το υπερήφανο πνεύμα των Ποντίων και η ορεινή διαμόρφωση του εδάφους συνετέλεσαν στην πραγματοποίηση ενός ηρωικού έπους το οποίο διήρκεσε από το 1914 μέχρι το 1923. Στην δεκαετή αυτή περίοδο 25.000 περίπου Πόντιοι αντάρτες σκαρφάλωσαν στις απόρθητες κορυφές των βουνοκορφών του Πόντου για να επιβιώσουν από το πρόγραμμα της γενοκτονίας πού είχαν σχεδιάσει αρχικά οι νεότουρκοι Τζεμάλ, Εβρέν και Ταλαάτ και στη συνέχεια ο Κεμάλ Ατατούρκ με τον Ισμετ Ινονού.

Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος γεννήθηκε στὴν Πάτρα τὸ 1871 καὶ ἐτέλεσε τὴν ἡρωική του ἔξοδο ἀπὸ τὴν ζωὴ στὴν θάλασσα τοῦ Σκαραμαγκᾶ τὴν Μεγάλη Πέμπτη, 8 Ἀπριλίου 1910. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωάννη καὶ τῆς Εὐδοκίας Θεοφράστου Χαιρέτη. Καταγόταν δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀρχοντικὴ κρητική, βυζαντινῆς καταγωγῆς, οἰκογένεια Χαιρέτη, τῆς ὁποίας μέλη εἶχαν ἐγκατασταθεῖ στὴν Πάτρα. Ἔτσι ἐπηρεάστηκε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὶς ἑλληνοκεντρικὲς ἰδέες τοῦ θείου τῆς μητέρας του, Ἐμμανουὴλ Χαιρέτη.

Εδώ και δεκαετίες πραγματοποιείται συστηματική προσπάθεια και προπαγάνδα ώστε να επιβληθεί η αντίληψη ότι η εξέγερση του 1821 ήταν ένα τεχνητό κατασκεύασμα που ήρθε από την αλλοδαπή και σχεδόν επιβλήθηκε !! στους αγράμματους χωρικούς, από αστούς και Έλληνες λόγιους (Κοραής κτλ). Η προπαγάνδα αυτή περιλαμβάνει ρατσιστικές «φαλμεραγιερικές» αναλύσεις αίματος (είμαστε μείγμα Σλάβων και Αλβανών, αν και οι οπαδοί της θεωρίας αυτής την ίδια στιγμή αρνούνται και την ύπαρξη ξεχωριστών φυλών ως βιολογικών οντοτήτων), περιλαμβάνει την αντίθεση Έλληνα (ειδωλολάτρη) – Ορθοδόξου και τέλος, το εντυπωσιακότερο όλων, περιλαμβάνει θετικές αποτιμήσεις για την σκοταδιστική Οθωμανική Αυτοκρατορία, σε σημείο να ονομάζουμε το Ιστοριογραφικό αυτό ρεύμα ως «Οθωμανισμό».

«Αγαπητοί φίλοι, περίμενα πρώτα να τελειώσει ο εορτασμός που προβλέπεται και ύστερα να ‘ρθω σ’ επαφή μαζί σας. Το έκανα διότι ήθελα να νιώθω ξένοιαστος και ξεκούραστος.

Ο Νικόλαος Στέλλας γεννήθηκε στην Πάρο το 1921 και ήταν το πέμπτο από εννέα παιδιά της οικογένειας του Γιακουμή Στέλλα και της Μαριγώς Κυδωνιέως. Τον Μάϊο του 1944 και ενώ η Πάρος τελούσε υπό Γερμανική κατοχή, ο Νικόλαος Στέλλας συμμετείχε σε επιχείρηση δολιοφθοράς κατά των Γερμανών με το παρακάτω ιστορικό:

Όταν έφτασαν στον Άγιο Κωνσταντίνο, πέντε έξι δήμιοι άρπαξαν τον παπά, τον κόλλησαν πάνω στην πόρτα της εκκλησίας, τού άνοιξαν τα χέρια και άρχισαν νά τον καρφώνουν. Οι γυναίκες και τα παιδιά έκλεισαν τα μάτια και βάλθηκαν νά ξεφωνίζουν από τη φρίκη..………..Οι θηριώδεις τσετες μπήκαν στό σπίτι του Χατζή Γιώρ, άρπαξαν τούς παπάδες και τούς τράβηξαν από τα γένια. Τούς έκοψαν τα κεφάλια με τα χαντζάρια και τα πέταξαν στό δρόμο. Κατόπιν πήραν τούς τρείς δασκάλους και τον πρόεδρο Αλέξη και τούς έσφαξαν σαν τα κριάρια. Ακολούθησε ένα μακελειό, ένα όργιο σφαγής και αίματος… ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΜΟΥΗΛΙΔΗΣ – ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΑΤΤΑΣ

Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε το 1874 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι ήταν το τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Είχε δύο μεγαλύτερα αδέλφια, την Αλεξάνδρα και τον Αντώνη, τον γνωστό «Τρελαντώνη» του ομώνυμου βιβλίου της. Μετά τη γέννηση της Πηνελόπης ακολούθησαν άλλα τρία παιδιά, ο Κωνσταντίνος (που πέθανε σε ηλικία 2 χρόνων), ο Αλέξανδρος και η Αργίνη.

Για την 27 Απριλίου μνημονεύουμε δύο επετείους………το θάνατο του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη και την αυτοθυσία του εύζωνα Κων/νου Κουκίδη. Σε ένδειξη τιμής παρατίθενται σύντομες αναφορές στα εν λόγω πρόσωπα που με τις πράξεις και το έργο τους εμπλούτισαν το πάνθεον των Ελλήνων ηρώων.

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 28 Φεβρουαρίου 1938 και ήταν το τέταρτο τέκνο της οικογένειας του Μιλτιάδη Παλληκαρίδη.

Σε περίπτωση που υποπτεύεστε σε ποιούς αναφέρεται το άρθρο ……………ο επίλογος θα σας απογοητεύσει

Στις ημέρες μας βιώνουμε πρωτοφανείς καταστάσεις ………πρωτόγνωρες για ανεπτυγμένο κράτος, το οποίο μάλιστα κάποτε υπήρξε η κοιτίδα του πολιτισμού. Οι εν λόγω καταστάσεις είναι αποτέλεσμα της ηθικής, πολιτικής και κοινωνικής παρακμής η οποία ταλανίζει τα τελευταία 20 έτη την Ελλάδα. Είναι ανώφελο και μάταιο να προσπαθούμε να αποφύγουμε τις συνέπειες, ο λόγος είναι ότι εμείς οι ίδιοι τορπιλίζουμε κάθε ενέργεια που αποσκοπεί στη σωτηρία της πατρίδος μας.

Πολλές και ατέρμονες συζητήσεις – αναλύσεις – διαπιστώσεις επί παντός επιστητού αλλά δράση καμμία.
Ανύπαρκτες αντιστάσεις στους υλικούς και ηθικούς πειρασμούς.
Ισοπέδωση των θεσμών.

Η παρακμή που βιώνει η Ελλάδα και βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία εικοσαετία, ίσως τώρα να αγγίζει το απόγειό της.

Έχουν γίνει πολλές και ατέρμονες συζητήσεις για τα αίτια και τις αφορμές. Σε αυτές συμμετέχει ο κάθε τυχαίος που έχει γνώμη, αποσκοπώντας να αναγορευθεί σε «παράγοντα» του δημόσιου βίου και είναι γεμάτες φλυαρίες, διαξιφισμούς, ύβρεις, αντιπαραθέσεις και κενές περιεχομένου.

Δυστυχώς όμως αυτές οι συζητήσεις βρίσκουν ευήκοα ώτα και ανοικτούς οφθαλμούς να τις ακούσουν και να τις παρακολουθήσουν. Ποιούς; Μα φυσικά εμάς, διότι αν δεν υπήρχε ακροατήριο ή φιλοθεάμον κοινό, δεν θα υπήρχαν και συζητητές, συνεπώς δεν θα ακούγονταν και όλα αυτά τα αστεία επιχειρήματα και περισπούδαστες αναλύσεις.

Λέγεται ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία………σωστό………….πλην όμως ημιτελές…..διότι οι “νεκροί” δεν ελπίζουν. Είναι ανώφελο να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια θέματα, λόγοι, αιτίες, αφορμές,…….κ.λ.π της κατάστασης που βιώνουμε, καθότι έχουν αναλυθεί και τεκμηριωθεί άπειρες φορές, ώστε κάθε επιπλέον αναφορά καταντά κουραστική και ΥΠΟΠΤΗ. Το Εθνος που αγνοεί τα σημάδια της Ιστορίας, δεν έχει μέλλον – προοπτική – ελπίδα και δεν δικαιούται να έχει συνέχεια.