Στα πλαίσια των μεταξύ τους διαφοροποιήσεων, τα Ελληνικά κράτη χρησιμοποιούσαν διαφορετικά συστήματα προσδιορισμού του χρόνου. Το σύστημα προσδιορισμού των ετών, που έχει αποτυπωθεί κατά κόρον στην αρχαία Ελληνική γραμματεία, είναι το Αθηναϊκό με τους επωνύμους άρχοντες, ενώ στην περίπτωσή μας εμφανίζεται σποραδικά και το Μακεδονικό σύστημα με το έτος βασιλείας του κάθε Μακεδόνα βασιλέα. Παρ’ ότι τα ονόματα των μηνών διέφεραν από κράτος σε κράτος, όλοι οι αρχαίοι Έλληνες διαιρούσαν το έτος σε 12 σεληνιακούς μήνες.

Συμβατικά τοποθετούμε την πρώτη μέρα κάθε αρχαίου μήνα στη 16^η μέρα κάθε σύγχρονου μήνα και την τελευταία μέρα κάθε αρχαίου μήνα στην 15^η του επόμενου σύγχρονου μήνα. Αυτή η αναγκαστική αντιστοίχιση είναι εσφαλμένη, διότι αντιστοιχίζουμε τους σεληνιακούς μήνες των 29 ή 30 ημερών σε ηλιακούς των 30 ή 31 ημερών. Δηλαδή το αρχαίο Ελληνικό έτος είχε 354 ημέρες έναντι 365 ημερών του σύγχρονου και μετά την διόρθωση, του μεν αρχαίου με τον ανά τριετία εμβόλιμο μήνα των 30 ημερών, του δε σύγχρονου με την ανά τετραετία 1 πρόσθετη μέρα στο Φεβρουάριο, το διορθωμένο αρχαίο Ελληνικό έτος είχε 364 ημέρες έναντι του 365,25 ημερών του διορθωμένου σύγχρονου έτους. Συνεπώς η ακριβής αντιστοίχιση των αρχαίων ημερομηνιών προς τις σημερινές είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση.

Η ουσιαστικότερη δυσκολία προκύπτει από το γεγονός ότι το αρχαίο Eλληνικό έτος άρχιζε την 16^η Οκτωβρίου και εκτεινόταν σε δύο έτη σύμφωνα με τη σύγχρονη χρονολόγηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετές φορές να προτείνονται δύο διαδοχικά σύγχρονα έτη για κάποιο γεγονός, που τοποθετείται σε συγκεκριμένο αρχαίο έτος. Επειδή οι αρχαίες πηγές δεν συμφωνούν πάντοτε μεταξύ τους, το παρακάτω χρονολόγιο της ιστορίας του Μεγ. Αλεξάνδρου βασίσθηκε κυρίως στον Αρριανό.