Στο εξώφυλλο: Οικόσημο Σφόρτσα 

Το όνομα Σφόρτσα (sforzare = ασκώ δύναμη) ανήκει σε ιστορική Ιταλική οικογένεια που κυβέρνησε το Μιλάνο και περιοχές της βόρειας Λομβαρδίας και της οποίας το αρχικό όνομα ήταν Αττέντολι (Attendoli).

Προερχόμενοι από πλούσια οικογένεια γαιοκτημόνων της Κοτινιόλα στη Ρομάνια, οι Σφόρτσα αρχικά ήσαν Κοντοτιέροι (αρχηγοί μισθοφορικών εταιρειών, που μισθώνονταν κυρίως από τις Ιταλικές πόλεις – κράτη, στον ύστερο Μεσαίωνα ως τα τέλη της Αναγέννησης) οι οποίοι χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ισχύ έγιναν κυβερνήτες στο Μιλάνο. Η οικογένεια διέπονταν από δύναμη και πολιτική εξουσία. Υπό την ηγεσία τους η πόλις – κράτος/δουκάτο του Μιλάνου (επικράτεια) ήκμασε και επεκτάθηκε. Συγκρινόμενοι με τον οίκο των Μεδίκων (Medici) ως προς την δύναμη και επιρροή, οι Σφόρτσα διέφεραν στο ότι ήταν πολεμιστές και όχι τραπεζίτες.

Η δυναστεία ιδρύθηκε από τον Ατέντολο Μούτσιο Σφόρτσα (1369-1424) έναν στρατηγό από την Ρομάνια που υπηρετούσε τους Ανδεγαβούς βασιλείς της Νεάπολης και εξελίχθηκε στην πιο επιτυχημένη δυναστεία Κοντοτιέρων. Ο Φραγκίσκος Σφόρτσα Α’ (γιος του ιδρυτή) κυβέρνησε το Μιλάνο κατά το πρώτο ήμισυ της εποχής της Αναγέννησης, αποσπώντας το 1447 τον τίτλο του Δούκα του Μιλάνο από την ήδη παρηκμασμένη οικογένεια Βισκόντι, μέσω του γάμου του με την Μαρία Βισκόντι η οποία ήταν η μοναδική κληρονόμος του θρόνου και νόθα κόρη του Δούκα Φιλίππου.

«Ο Φραγκίσκος δεν ήταν «απλός απόγονος» του πατέρα του, είχε ήδη κερδίσει είκοσι δύο μάχες, τα επιτεύγματά του ήταν το ίδιο διάσημα με αυτά του πατέρα του και είχε μεγάλες φιλοδοξίες. Ο στόχος του ήταν  – ένα στέμμα – και το επεδίωξε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα και επιδεικνύοντας επιμονή και ικανότητες. Ο γάμος ήταν η ολοκλήρωση αυτού που είχε ξεκινήσει με την ανδρεία και τα όπλα. Η Μαρία Βισκόντι κόρη του Φιλίππου, από την ερωμένη του Αγκνέσε ντελ Μάϊνο, του παρείχε τα δικαιώματα και προνόμια ενός βασιλικού ονόματος» (Πιερ Νεζιντέριο Παζολίνι, «Αικατερίνη Σφόρτσα» σελ. 11).

Ο γιός και κληρονόμος του Φραγκίσκου ο Γκαλεάτσο Μαρία Σφόρτσα γεννήθηκε 24 Ιανουαρίου 1444 και δολοφονήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1476. Διετέλεσε δούκας του Μιλάνο από το 1466 μέχρι το θάνατό του. Αν και ήταν ένας τυπικός πρίγκιπας της Αναγέννησης και λάτρης των τεχνών και της αρχιτεκτονικής, εντούτοις έγινε γνωστός ως λάγνος, σκληρός και τυραννικός. Ο Γκαλεάτσο είχε ήδη τουλάχιστον δύο νόθα παιδιά από την ερωμένη του Λουκρητία Λαντριάνι, όταν το 1468 γνώρισε και παντρεύτηκε την Μπόνα της Σαβοΐας. Στα εν λόγω τέκνα συμπεριλαμβανόταν και η Αικατερίνη Σφόρτσα η επονομαζόμενη Τίγρης λόγω της σθεναρής αντίστασης που προέβαλε κατά την πολιορκία της ακρόπολης του Φορλί.

Η οικογένεια κατείχε επίσης το δεσποτάτο του Πέζαρο, με κυβερνήτη τον δεύτερο γιο του Μούτσιο Ατέντολο τον Αλεσάντρο (νόθος 1409 -1473). Ο Αλεσάντρο είχε μια νόθα κόρη, την Τζινέβρα (1452–1507), η οποία ήταν παντρεμένη με τον Σάντε Μπεντιβόλιο και μετά τον θάνατο του τελευταίου, με τον Τζιοβάνι Μπεντιβόλιο II, άρχοντα της Μπολόνια. Οι Σφόρτσα κράτησαν το Πέζαρο μέχρι το 1519, όταν πέθανε ο Γκαλεάτσο. Ο τρίτος γιος του Μούτσιο, ο Μπόζιο (1411-1476), ίδρυσε τoν κλάδο Σφόρτσα της Σάντα Φλόρα.

Οι Σφόρτσα αργότερα θα ενωθούν με τους Βοργίες, μέσω του γάμου της Λουκρητίας Βοργίας με τον Τζιοβάνι Σφόρτσα (νόθο γιο του Κοστάντσο Α’ του Πέζαρο). Ο Λουδοβίκος Μαρία Σφόρτσα (γνωστός ως Λουδοβίκος «ο μαύρος» λόγω της σκουρόχρωμης επιδερμίδας του, επί των ημερών του προσελήφθη ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ως δικαστικός σκιτσογράφος και ζωγράφισε τον «Μυστικό δείπνο») ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς κυβερνήτες κατά την περίοδο της κυριαρχίας των Βοργίων. Σύμφωνα με τον Παπικό τελετάρχη Johann Burchard, «το 1496 καυχιόταν ότι ο Πάπας Αλέξανδρος ήταν ο ιερέας του, ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός ο μισθοφόρος του (condottiere) η Βενετία το θησαυροφυλάκιό του και ο βασιλιάς της Γαλλίας ο ταχυδρόμος του και όλοι υπάκουαν στις διαταγές του». (Πολιτισμός της Αναγέννησης στην Ιταλία, σελ. 44)

Ηττήθηκε το 1500 από τον Γαλλικό στρατό του Λουδοβίκου ΙΒ΄ στην δεύτερη Γαλλική εισβολή, κατά την διάρκεια των Ιταλικών πολέμων. Αργότερα όταν εκδιώχθηκαν οι Γάλλοι από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα, ο Μαξιμιλιανός Σφόρτσα, πρωτότοκος γιος του Λουδοβίκου και της Βεατρίκης, έγινε δούκας του Μιλάνο, μέχρι την επιστροφή των Γάλλων υπό τον Φραγκίσκο Α’, ο οποίος και τον φυλάκισε.

Ο Φραντσέσκο Σφόρτσα ΙΙ (4 Φεβρουαρίου 1495 έως 24 Οκτωβρίου 1535) επίσης γνωστός ως Φραντσέσκο Μαρία Σφόρτσα, ήταν ο τελευταίος Δούκας του Μιλάνο από 1521 μέχρι το θάνατό του. Όταν ο Κάρολος V ανακατέλαβε το Μιλάνο από τους Γάλλους (1525) ο Σφόρτσα διορίστηκε ως δούκας, ο τελευταίος της οικογένειας με αυτόν τον τίτλο. Επέστρεψε στο κράτος του, εξαντλημένος μετά από είκοσι χρόνια πολέμου, προωθώντας πολιτιστική και οικονομική ανάκαμψη. Το 1526 συμμετείχε στην Ιερά Συμμαχία μαζί με τον Φραγκίσκο Ι, τον Πάπα Κλημέντιο VII και την δημοκρατία της Φλωρεντίας όπου ηττήθηκε στην πολιορκία του κάστρου Σφορτσέζκο. Τον Μάιο του 1534 παντρεύτηκε την Χριστίνα της Δανίας, κόρη του βασιλέα της Δανίας και της Ισαβέλλας της Βουργουνδίας.