Η κατάρα του Τεκουμσέχ/Tecumseh

εξώφυλλο: Ο Τεκουμσέχ με κόκκινη στρατιωτική στολή Toronto Public Library, Public domain, via Wikimedia Commons

O Τεκουμσέχ/Tecumseh (Μάρτιος 1768 – Οκτώβριο 1813) ήταν Αμερικανός ιθαγενής αρχηγός της φυλής των Σόνι/Shawnee και μίας μεγάλης ομοσπονδίας φυλών (γνωστή ως ομοσπονδία του Τεκουμσέχ) η οποία αντιμετώπισε τον Αμερικανικό στρατό το 1812 κατά τον ομώνυμο πόλεμο. Ο Τεκουμσέχ υπήρξε ένα είδος λαϊκού ήρωα για την Αμερικανική – Αβοριγγινική – Καναδική ιστορία.

Μεγάλωσε στην πολιτεία του Οχάιο την εποχή της Αμερικανικής Επανάστασης και του Ινδιάνικου πολέμου, στον οποίο συμμετείχε. Με τους Αμερικανούς να εισβάλλουν στο Ινδιάνικο έδαφος αφότου οι Βρετανοί παραχώρησαν το Οχάιο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1783, η φυλή Σόνι μετακόμισε βορειοδυτικά και το 1808, εγκαταστάθηκαν στο Πρόφετσταουν στην σημερινή Ιντιάνα. Έχοντας ως όραμα την ίδρυση ανεξάρτητου Αμερικανικού Ινδιάνικου Έθνους ανατολικά του Μισισιπή υπό Βρετανική προστασία, ο Τεκουμσέχ εργάστηκε για την ένταξη περισσότερων φυλών στην Ομοσπονδία από τις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812, η Συνομοσπονδία του συμμάχησε με τον Βρετανικό Καναδά (ονομασία για τις αποικίες του Άνω και Κάτω Καναδά) οι οποίοι βοήθησαν στην κατάληψη του οχυρού Ντιτρόιτ. Τελικά οι Αμερικανικές δυνάμεις σκότωσαν τον Τεκουμσέχ στην μάχη του Τάμεση (Αμερικανική περιοχή) τον Οκτώβριο του 1813. Η Ινδιάνικη συνομοσπονδία κατέρρευσε, οι Βρετανοί εγκατέλειψαν τους Ινδιάνους συμμάχους τους στη διάσκεψη ειρήνης που τερμάτισε τον πόλεμο του 1812, το όνειρο για την ίδρυση ανεξάρτητου Ινδιάνικου κράτους κατέρρευσε και οι Αμερικανοί έποικοι κατοίκησαν όλη την περιοχή νότια των Μεγάλων Λιμνών, απωθώντας τους Ινδιάνους δυτικά σε καταυλισμούς.

Η κατάρα του Τίπεκανο (επίσης γνωστή ως κατάρα του Τεκουμσέχ ή 20χρονη προεδρική κατάρα) είναι το υποτιθέμενο μοτίβο θανάτων στο αξίωμα των προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών που κέρδισαν τις εκλογές σε χρόνια που διαιρούνται με το 20, αρχής γενομένης από τις εκλογές του 1840. Λόγω του χρονοδιαγράμματος των προεδρικών εκλογών, σε αυτές περιλαμβάνονται και εκείνες που πραγματοποιούνται σε έτη που λήγουν σε 0. Οι πρόεδροι που ταιριάζουν σε αυτήν την περιγραφή ήταν οι ακόλουθοι:

Ο Γουίλιαμ Χένρι Χάρισον κέρδισε την προεδρία των ΗΠΑ το 1840, έχοντας ως σύνθημα «Τίπεκανο και Τάιλερ» (Τζον Τάιλερ ήταν ο υποψήφιος αντιπρόεδρος) το οποίο αφορούσε στην μάχη του Τίπεκανο το 1811 όπου συμμετείχε και ο ίδιος και ο Αμερικανικός στρατός νίκησε τις δυνάμεις του Τεκουμσέχ. Στην πραγματικότητα όμως η θητεία του Χάρισον………ουδέποτε άρχισε. Κατά την εκφώνηση της προεδρικής ομιλίας οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ άσχημες και κάποια στιγμή ξέσπασε νεροποντή, με αποτέλεσμα να υποστεί κρυολόγημα το οποίο επιδεινώθηκε και τελικά οδήγησε στον θάνατό του. Η διάρκεια της θητείας του ήταν από τις 4 Μαρτίου έως 4 Απριλίου, 1841.

Το 1860 ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν ο πρώτος πρόεδρος που εξελέγη με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και κατά τη διάρκεια της θητείας του άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος ο οποίος διήρκεσε από το 1861 έως το 1865. Στις 9 Απριλίου 1865 ο στρατηγός Ρόμπερτ Λη παραδόθηκε στον στρατηγό Γκράντ τερματίζοντας την εμφύλια σύγκρουση η οποία συγκλόνισε το έθνος. Μόλις πέντε ημέρες αργότερα στις 14 Απριλίου 1865 ο Λίνκολν δολοφονήθηκε από τον Τζον Γουίλκς Μπούθ.

Το 1880 ο Τζέιμς Γκάρφιλντ εξελέγη πρόεδρος και ανέλαβε καθήκοντα 4 Μαρτίου 1881. Στις 2 Ιουλίου 1881 ο Τσάρλς Γκουιτό πυροβόλησε τον πρόεδρο ο οποίος τελικά απεβίωσε στις 19 Σεπτεμβρίου 1881. Ο ψυχοπαθής Γκουιτό είχε θυμώσει διότι του είχαν αρνηθεί την τοποθέτηση σε κάποια διπλωματική θέση. Θανατώθηκε δι’ απαγχονισμού το 1892.

Το 1900 ο Γουίλιαμ Μακίνλεϊ εξελέγη για δεύτερη φορά στην προεδρία, νικώντας ξανά τον αντίπαλό του Γουίλιαμ Τζένινγκς Μπράϊαν όπως το 1896. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1901, πυροβολήθηκε από τον Λέον Ζόλγκοζ και πέθανε στις 14 του ιδίου μηνός. Ο Ζόλγκοζ ο οποίος αυτοαποκαλείτο αναρχικός, ομολόγησε ότι σκότωσε τον πρόεδρο διότι «….ήταν εχθρός του λαού…..». Θανατώθηκε με ηλεκτροσόκ τον Οκτώβριο του 1901.

Το 1920 ο Γουώρεν Χάρντιγκ εξελέγη πρόεδρος ως δυναμική απάντηση στην προηγηθείσα προεδρική θητεία του Γουίλσον. Η προεδρία του όμως ουδόλως μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επιτυχημένη, καθότι μεσολάβησαν σκάνδαλα (σκάνδαλο Teapot Dome) τα οποία την στιγμάτισαν. Στις 2 Αυγούστου 1923, ενώ ο Χάρντιγκ επισκεπτόταν το Σαν Φρανσίσκο στα πλαίσια εθνικής περιοδείας, υπέστη εγκεφαλικό και απεβίωσε στο ξενοδοχείο Παλάς.

Το 1940 ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ εξελέγη πρόεδρος για τρίτη φορά και θα εκλεγόταν για τέταρτη φορά το 1944. Η θητεία του ξεκινά στο μέσον της Μεγάλης Ύφεσης και τερματίζεται λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το 1945. Πέθανε στις 12 Απριλίου 1945 από εγκεφαλική αιμορραγία. Εντάσσεται στην κατάρα του Τεκάμσε διότι πέθανε κατά τη διάρκεια προεδρικής θητείας και είχε εκλεγεί σε έτος που λήγει σε μηδέν.

Το 1960 ο Τζον Κέννεντι έγινε ο νεότερος Αμερικανός πρόεδρος. Αυτός ο χαρισματικός ηγέτης αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις κατά τη θητεία του, όπως η εισβολή στον κόλπο των Χοίρων, η δημιουργία του τείχους του Βερολίνου και η Κουβανική κρίση. Στις 22 Νοεμβρίου 1963 κατά τη διάρκεια περιοδείας με αυτοκινητοπομπή στο Ντάλας δολοφονήθηκε από τον Λη Χάρβεϋ Όσβαλντ.

Το 1980 ο Ρόναλντ Ρέιγκαν έγινε ο γηραιότερος Αμερικανός πρόεδρος. Η θητεία του είχε πολλές προκλήσεις και θεωρήθηκε ως πρωταγωνιστής στην κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αν και σημαδεύτηκε από το σκάνδαλο Ιράν – Κόντρας. Στις 30 Μαρτίου 1981 ο Τζον Χίνκλεϊ αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Ρέϊγκαν στην Ουάσιγκτον πυροβολώντας τον, χωρίς αποτέλεσμα καθότι ο πρόεδρος κατόρθωσε να επιβιώσει λόγω της άμεσης ιατρικής φροντίδας. Ο Ρόναλντ Ρέϊγκαν είναι ο πρώτος που διέψευσε την κατάρα του Τέκουμσεχ και έκτοτε ορισμένοι θεωρούν ότι η κατάρα σταμάτησε να ισχύει.