O Αλέξανδρος Υψηλάντης υπήρξε λόγιος, στρατηγός και διετέλεσε αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε το 1792 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν υιός του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Το 1810 κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου στο σώμα εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, όπου στη μάχη της Δρέσδης, έχασε το δεξί του χέρι.
Κληρονόμος των μεγάλων παραδόσεων και προσπαθειών της οικογένειας των Υψηλάντηδων είχε θέσει ως μοναδικό σκοπό και όνειρο της ζωής του την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους. Συγκεκριμένα στο Συνέδριο της Βιέννης εξέφρασε την άποψη ότι το ζήτημα των Ελλήνων είναι υπόθεση του Χριστιανισμού και ανθρωπισμού, η οποία θα πρέπει να αναχθεί σε υπόθεση όλης της Ευρώπης.
Στις 11 Απριλίου 1820 συναντάται στην Πετρούπολη με τον Εμμανουήλ Ξάνθο ο οποίος τον πείθει να ενταχθεί στην Φιλική Εταιρεία και την 12 Απριλίου του ιδίου έτους του ανατίθεται και η αρχηγία της Εταιρείας. Χαρακτηριστικός του πνεύματος που διακατείχε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη είναι και ο διάλογος με τον Εμμ. Ξάνθο κατά τη συνάντησή τους:
– Υψηλάντης: «Γιατί οι Έλληνες δεν προσπαθούν να ενεργήσουν ώστε, αν δεν δύνανται να ελευθερωθούν από τον ζυγόν, τουλάχιστον να τον ελαφρώσουν;»
– Ξάνθος: «Πρίγκιψ, με ποία μέσα και με ποίους οδηγούς να ενεργήσωσιν οι δυστυχείς Έλληνες την βελτίωσιν της πολιτικής των καταστάσεως; Αυτοί έμειναν εγκαταλελειμμένοι από εκείνους, οίτινες εδύναντο να τους οδηγήσωσι, διότι όλοι οι καλοί ομογενείς καταφεύγουν εις ξένους τόπους και αφήνουν τους ομογενείς των ορφανούς. Ιδού ο Κόμης Καποδίστριας υπηρετεί τη Ρωσίαν, ο μακαρίτης πατήρ σας κατέφυγε εδώ και ο Καρατζάς εις την Ιταλίαν, υμείς ο ίδιος υπηρετούντες την Ρωσίαν εχάσατε υπέρ αυτής την δεξιάν χείρα σας, και άλλοι ίσοι καλοί καταφεύγοντες εις την χριστιανικήν Ευρώπην μένουν εκεί, χωρίς να φροντίζουν δια τους δυστυχείς αδελφούς των.»
– Υψηλάντης: «Αν εγώ εγνώριζον ότι οι ομογενείς μου είχον ανάγκην από εμέ και εστοχάζοντο, ότι εδυνάμην να συντελέσω εις την ευδαιμονίαν των, σου λέγω εντίμως, ότι ήθελον μετά προθυμίας κάμω κάθε θυσίαν, ακόμη και την κατάστασίν μου, και τον εαυτόν μου θα εθυσίαζον υπέρ αυτών».
– Ξάνθος (σηκώνεται όρθιος και συγκινημένος): «Δος μοι Πρίγκιψ, την χείρα σας εις βεβαίωσιν των όσων εκφράσθητε».
Κοιτάζοντάς τον κατάματα ο Υψηλάντης με κάποιο θαυμασμό του έδωσε το χέρι του.
Η στιγμή της συμφωνίας εκείνης είναι η ίσως η μεγαλύτερη ιστορική στιγμή στην νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους που αποφάσιζε πλέον την τύχη του. Ο Υψηλάντης ενθουσιώδης μεν πατριώτης, αν και ακατατόπιστος στα τότε ελληνικά και διεθνή ζητήματα, δεν άργησε να κυριευθεί από το δραματικό τόνο της φωνής του Ξάνθου, καθώς και από το δικό του ενθουσιασμό και τη βαθιά πίστη του στα όνειρα του ελληνικού έθνους. Έτσι, η αποστολή του ενός είχε εκπληρωθεί, ενώ οι φιλοδοξίες του άλλου, να γίνει ο ελευθερωτής του έθνους του, άρχισαν να πραγματοποιούνται.
Μαζί με τους αδελφούς του Νικόλαο και Γεώργιο φθάνει στο Ιάσιο και απευθύνει πρόσκληση προς τους Έλληνες τονίζοντας την ανάγκη σε θυσίες που θα χρειαστεί ο αγώνας και την ασημαντότητα των θυσιών αυτών μπροστά στο αγαθό της ελευθερίας.
Την 24 Φεβ. 1821 από το Γενικό Στρατόπεδο Ιασίου της Μολδαβίας, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εκδίδει προκήρυξη με τον τίτλο Μάχου υπέρ πίστεως & πατρίδος προς άπαντα τον υπόδουλο Ελληνισμό κηρύττοντας την Επανάσταση κατά των Τούρκων· διαθέτει δε όλα τα υπάρχοντά του για τον Αγώνα.
Ιδρύει τον Ιερό Λόχο αποτελούμενο από 500 σπουδαστές ο οποίος όμως λόγω της κακής οργάνωσης στην μάχη του Δραγατσανίου (7 Ιουνίου 1821) ηττάται και οι 500 ιερολοχίτες βρίσκουν το θάνατο.
Την 31 Ιανουαρίου 1828 πεθαίνει στη Βιέννη όπου ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας. Ως τελευταία επιθυμία είχε όπως η καρδιά του απομακρυνθεί από το σώμα και να σταλεί στην Ελλάδα. Η εν λόγω επιθυμία πραγματοποιήθηκε από το Γεώργιο Λασσάνη και τώρα βρίσκεται στο Αμαλίειο στην Αθήνα……………
Πηγή στοιχείων: http://el.wikipedia.org/
————————————————————
Όταν οι Έλληνες ζούσαν για την Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι σκεφτόντουσαν Ελληνικά……….όταν οι πράξεις είχαν κίνητρα εθνικά και διέποντο από ευγενή ιδεώδη…………όταν οι θυσίες είχαν νόημα…………….
Η σημερινή επέτειος (άγνωστη σε πολλούς) ανασύρεται από τη λήθη σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης στους πραγματικούς ΗΡΩΕΣ και ΗΓΕΤΕΣ………………
Παρακάτω παρατίθεται αυτούσια η προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη:
Μάχου υπέρ πίστεως & πατρίδος
Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.
Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!
Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας, ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.
Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.
Ημείς, φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα Εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν· πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες, παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα Νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνημα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας Βραχίονας; ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού! ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! ας σχηματισθώσι φάλαγκες εθνικαί, ας εμφανισθώσι Πατριωτικαί λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους Κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας Σημαίων! Εις την φωνήν της Σάλπιγκός μας όλα τα παράλια του Ιωνίου και Αιγέου πελάγους θέλουσιν αντηχήση· τα Ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξεραν να εμπορεύωνται, και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρη εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μάχαιραν, την φρίκην και τον θάνατον…
Ποία ελληνική ψυχή θέλει αδιαφορήση εις την πρόσκλησιν της Πατρίδος; Εις την Ρώμην ένας του Καίσαρος φίλος σείων την αιματομένην χλαμύδα του τυράννου εγείρει τον λαόν. Tι θέλετε κάμη Σεις ω Έλληνες, προς τους οποίους η Πατρίς γυμνή δεικνύει μεν τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθειαν των τέκνων της; Η θεία πρόνοια, ω φίλοι Συμπατριώται, ευσπλαγχνισθείσα πλέον τας δυστυχίας μας ηυδόκησεν ούτω τα πράγματα, ώστε με μικρόν κόπον θέλομεν απολαύση με την ελευθερίαν πάσαν ευδαιμονίαν. Αν λοιπόν από αξιόμεμπον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας, και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών.
Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!
Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν! λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασε-βών Καταφρόνησιν.
Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμοτέρως την δουλεύση. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις…
Ας κινηθώμεν λοιπόν μέ εν κοινόν φρόνιμα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. Oι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίoι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας και υπό-σχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ’ αυτήν παν αγαθόν. Πoίoι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες oι Ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσε τας αηττήτους φάλα-γκας ενός τυράννου.
Με την Ένωσιν, ω Συμπολίται, με το προς την ιεράν Θρησκείαν Σέβας, με την προς τους Νόμους και τους Στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευ-κτος, αυτή θέλει στεφανώση μέ δάφνας αειθαλείς τους Ηρωικούς αγώνας μας, αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διά το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως νόθα και Ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματά των, ως άλλων προδότων, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν τον Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!
Αλέξανδρος Υψηλάντης
Την 24ην Φεβρουαρίου 1821, εις το Γενικόν Στρατόπεδον του Ιασίου
Χείλων 
Να με συγχωρείς Χείλων,
ύστερα είδα τη δική σου απάντηση
Η 25η Μαρτίου είναι η μοναδική ημερομηνία που έχει νόημα ο εορτασμός. Αυτή είχε οριστεί ως έναρξη. Η Μολδοβλαχία προέκυψε με αλλαγή σχεδίων την τελευταία στιγμή. Άρα συμφωνούμε. Εκτός από τη «διχόνια». Εκεί, μάλλον κάτι διαφορετικό έγινε από αυτό που περιγράφουμε με τη λέξη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φίλτατε χαίρομαι για την αντιπαράθεση των σχολίων. Όσον αφορά στο διχόνοια αν διαβάσετε – μελετήσετε το δοκίμιο του Ιωάννη Φιλήμονος θα κατανοήσετε ότι όντως η λέξη διχόνοια είναι ο αποκλειστικός υπαίτιος των Ελληνικών δεινών.
Στη διάθεσή σας
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
σύμφωνα με τον Φιλήμονα , ο Υψηλάντης δέχθηκε την αλλαγή σχεδίων ,ύστερα από την πίεση του Ιωάννη Παπαρηγόπουλου, ότι οι Μωραίτες απαιτούσαν την έναρξη στη Μολδοβλαχία , γιατί μόνο έτσι θεωρούσαν την εμπλοκή της Ρωσίας βέβαιη. Αυτό το πέτυχε διότι οι Μωραίτες πρόκριτοι, όπως αποκαλύπτει ο Κανέλλος Δεληγιάννης τον είχαν εφοδιάσει με άγραφο έγγραφο με τις υπογραφές τους μόνο και να κρίνει αυτός επιτόπου τι θα γράψει , όπως πράγμα που έκανε και το έδωσε στην δεύτερη επίσκεψη στον Υψηλάντη.
ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος είχε κεντρικό σχεδιασμό στην επανάσταση , διότι ήταν αυτός που εγκλώβισε τον ΑλήΠασά στην ρήξη με τον σουλτάνο, το οποίο επέτυχε με τον συνδυασμό επίσκεψης του Καποδίστρια στην Κέρκυρα το 1820. τις λεπτομέρειες αναφέρει επίσης ο Φιλήμων! ο ίδιος ήταν που εγκλώβισε και τους πρόκριτους του Μωριά στην βεβαιότητα να κινηθούνε, ακόμα και αν δεν βοηθούσε η Ρωσία , μεταφέροντας την άρνηση του Καποδίστρια αλλά και το μήνυμα άλλων Ελλήνων στη Μόσχα , ότι να κινηθούνε πάση θυσία , να αντέξουν δυό χρόνια και τότε θέλοντας και μη οι ευρωπαικές δυνάμεις θα επέμβουν για την λύση. κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω για τον Υψηλάντη.
πρακτικά η επανάσταση στην ΜΒ ενέπλεκε την Ρωσία. Αυτή έπρεπε να βεβαιώσει τις άλλες δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας ότι δεν είχε ανάμιξη. Αυτό το πέτυχε στο Λάιμπαχ με την αποκήρυξη του Υψηλάντη. Ταυτόχρονα πέτυχε και τον στρατηγικό στόχο την ουδετερότητα. που θα την βοηθούσε στους μετέπειτα ελιγμούς.
Με τον τρόπο αυτό καταδικάστηκε η επανάσταση στη ΜΒ και απέτυχε και ταυτόχρονα οδήγησε με τρόπο τον Υψηλάντη να καταφύγει στην Αυστρία ώστε να παραμείνει μακρά από την επαναστατημένη Ελλάδα.
Απο αυτή την συμπεριφορά προέρχεται και η πίκρα του Υψηλάντη σε γράμμα προς τον Καποδίστρια , που αυτός επέπρωπο κατά τα πραγματικά μυστικά σχέδια να κυβερνήσει την Ελλάδα, κατά τα 1828, γιατί μέμφεται αφού ενήργησε κατά το σχέδιο?
αυτή είναι και η βασική αιτία αποσύνδεσης του εορτασμού της επανάστασης από την ημερομηνία της 24ης Φεβρουαρίου. Το όνομα του Υψηλάντη χρησιμοποιήθηκε να πείσει τους Έλληνες και μέχρι εκεί γιατί επρόκειτο περί πραγματικού πατριώτη και όχι πράκτορα της Ρωσίας. και συνεχίζουμε….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συνεπώς συμφωνούμε…………..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Από όσα λες george καταλαβαίνω ότι συμφωνείς πλήρως με την εκδοχή του ΣΚΑΪ !!
(Εντάξει, αστειεύομαι). Παραμένει όμως το θέμα της διασταύρωσης των στοιχείων. Ο Κανέλλος γράφει με πολύ πάθος για να υποστηρίξει τον εαυτό του και το ρόλο της τάξης του στην Επανάσταση. Από κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής και των βαθύτερων παραγόντων δεν φαίνεται να σκαμπάζει, παρά την σχέση της φαμίλιας του με την οθωμανική πολιτική. Γι αυτό μάλλον, επισκιάζεται από τους Ζαϊμη και Λόντο.
Η αποτυχία στη Μ/Β ήταν τέτοια, που οι Τούρκοι απέσυραν τα στρατεύματά τους χρόνια μετά! Ούτε αυτό λέγεται. Ο Υψηλάντης αποτελεί ίσως την πιο τραγική φυσιογνωμία της Επανάστασης μέσα στο ευρέως γνωστό πλαίσιο.
Λείπουν: πολλά πρόσωπα από το κάδρο της προετοιμασίας της Επανάστασης. Λείπει το ιδεολογικό πλαίσιο της αντιπαλότητας των δυο διαφωτισμών (αθεϊκού και ντεϊστικού), λείπει -βεβαίως- όλο το συνωμοτικό πλαίσιο των εταιριών που δρούσαν στην Ευρώπη, λείπει -φυσικά- το οικονομικό πλαίσιο. Το ιδιωτικό κεφάλαιο ως παράγοντας διαμόρφωσης των εθνικών πολιτικών, μέσω του δανεισμού των κρατών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ george
Για τον Φιλήμονα επιφυλάσσομαι, δεν το ξέρω όλο το θέμα. Ο Φιλήμων ήξερε ότι ο Αλ. Υψηλάντης αναμενόταν στην Πελοπόννησο. Άρα;
Η ρωσική πολιτική είναι γνωστή, άγνωστα όμως τα της Μ. Αικατερίνης σε σχέση με τους Έλληνες, τα της διαδοχής της μέχρι τον Αλέξανδρο, τα του θανάτου του τσάρου Αλέξανδρου και τα του στενού κορσέ που είχε γίνει η Βρετανία και η Αυστρία στη Ρωσία. Πού είναι η σχέση του Κων/νου Υψηλάντη (πατέρα) με την Επανάσταση; Άφαντη!
Για το ότι ο Αλ. Υψηλάντης «επιλέχθηκε»… εδώ υπάρχει ζήτημα. Από ποιους; Όχι μόνο η όλη αφήγηση με τον Ξάνθο για την ανάθεση είναι αφελής (ανεξάρτητα από τη δόση αλήθειας των συναντήσεων), αλλά η δολοφονία του Καμαρινού και η προσπάθεια (μέχρι και του Πατριάρχη) να μονιάσουν οι Μανιάτες, κάθε άλλο παρά εκεί οδηγεί. Άλλωστε οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου δεν περίμεναν καλά καλά να κατέβει ο Δ. Υψηλάντης απ’ το καράβι για να αρχίσουν «τα όργανα». Εκεί οφείλεται και η συμμαχία τους με τον Μαυροκορδάτο, εκεί οφείλεται και η στάση τους έναντι του Παπαφλέσσα. Το κεφάλαιο «Καποδίστριας» είναι προφανέστατα η λύση του μυστηρίου της Επανάστασης. Και το κεφάλαιο αυτό προσεγγίζεται δύσκολα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…Το “ξεχασμένες” όμως, προφανώς συμβαδίζει και με το “στρεβλωμένες”. Η ιστορία της Εταιρίας είναι αρκετά σκοτεινή στην ελληνική ιστορία (την κοινή, τη γνωστή) όπως όλες οι προεπαναστατικές συνθήκες (αλλά και πολλές μεταεπαναστατικές)….
πράγματι η ελληνική επανάσταση του 1821 είναι γρίφος, ένα τεράστιο παζλ που για να βρεις και να συνθέσεις όλα τα κομμάτια αποτελεί επίπονη δουλειά και κυρίως απαιτεί να είσαι έτοιμος να αποδεχθείς όποιο αποτέλεσμα προκύψει
πχ πως σου φαίνεται η άποψη ότι ο Υψηλάντης επιλέχθηκε ως επικεφαλής μόνο και μόνο ότι εμπιστεύονταν το όνομα της οικογένειάς του οι πρόκριτοι του Μωριά και το συμπέρασμά τους για τον λόγο αυτό ότι δεν αποτελούσε άλλη μια τσαρική πολιτική?
βλέπεις ακόμα και ο Ιωάννης Φιλήμων αναρωτιόταν , όταν έγραφε την ιστορία του , πως ήταν δυνατόν από την μια να αναγνωρίζεται αρχηγός της επανάστασης και από την άλλη να εορτάζεται η αρχή της , όχι την 24η Φεβρουαρίου, αλλά η 25η Μαρτίου?
επιμένει ιδιαίτερα στο άτοπο αυτό και ο αγαθός του χαρακτήρας δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι ο Α.Υ. αποτελούσε το πρόβατο επί σφαγή στην τσαρική πολιτική που πράγματι ήταν η ελληνική επανάσταση!
αν διαβάσει τους σύγχρονους συγγραφείς του 1821,ιδιαίτερα τον Φιλήμονα και τον Κανέλλο Δεληγιάννη, με αφετηρία την άποψη του Μαρξ για τον χαρακτήρα της επανάστασης από την διαλεχτική της ερμηνεία και λάβει υπόψη τον διακηρυγμένο από το 1714 στόχο , από τον Πέτρο τον Μέγα, να αποκτήσει η Ρωσία τον έλεγχο της Βαλκανικής , για το οποίο παλεύει ασταμάτητα μέχρι και τώρα , μπορεί να εξηγήσει σε μεγάλο βαθμό τα γεγονότα και την στάση όχι μόνο των πρωταγωνιστών αλλά και των υπολοίπων στελεχών , πολιτικών και στρατιωτικών του αγώνα .
ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος επαρκεί αυτή την στιγμή για συζήτηση.
θα παρακολουθήσει τα σχόλια και πιθανόν να απαντήσω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ξεχασμένες αναφέρεται – παραπέμπει στο απαξιωμένες (Εθνική απαξίωση).
Η ιστορία της Φιλικής εταιρείας είναι όντως σκοτεινή καθότι το επέβαλλε η μυστικότητα του εγχειρήματος.
Ουδείς μπορεί γνωρίζει τα κίνητρα των επιλογών όσον αφορά στα πρόσωπα (προσωπικές συμπάθειες, εξαρτήσεις, ανταγωνισμός, πολιτικές σκοπιμότητες, αγνές προθέσεις,…ουδείς γνωρίζει) όμως τελικώς μετρά η πρόθεση, ο σκοπός και η προσπάθεια.
Ο Ιωάννης Φιλήμων στο ιστορικό δοκίμιο «Περί Ελληνικής Επαναστάσεως» εξέφραζε τους προβληματισμούς του στα τεκταινόμενα της προεπαναστατικής περιόδου. Όμως διακατείχετο από αγωνία για την έκβαση του αγώνα και οι προθέσεις του ήταν αγνές και με προσανατολισμό το Εθνικό συμφέρον. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η αναφορά του στη Γενούη (Γένοβα) και Βενετία (σελ. 225 τόμος Α) και το πρόβλημα της διχόνοιας (ανίατος ασθένεια των Ελλήνων).
Προσωπική εκτίμηση για την καθιέρωση της 25 Μαρτίου ως επίσημης ημερομηνίας έναρξης της Επανάστασης, είναι η καθολικότητα της συμμετοχής των οπλαρχηγών της εποχής. Εξάλλου ο προβληματισμός για την ημερομηνία (25 Μαρτίου, ή 24 Φεβρουαρίου) το μόνο που προσφέρει είναι ευρύ πεδίο αμφισβήτησης για τους καιροφυλακτούντες νεόκοπους δυσπιστούντες ιστορικούς.
Με εκτίμηση
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν θα θελα να μεταφέρουμε τη συζήτηση στον Παπαρρηγόπουλο. Αναγκάζομαι να πω ότι 1) ουδείς τέλειος 2) το καλύτερο είναι εχθρός του καλού. Το ότι έκανε αυτό που έκανε ο Παπαρρηγόπουλος είναι θετικό, όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι έγινε αποδεκτός από την «άλλη πλευρά» που ήταν πλήρως αντίθετη απ’ αυτά που έλεγε. Γιατί; Μήπως επειδή κι αυτός στρογγύλευε τα πράγματα σ’ ενα μέσο όρο που ήξερε ότι ήταν αναγκαίος εκείνη την εποχή; Τέτοιοι «μέσοι όροι» όπως αυτός ο «σύγχρονος» περί Καποδίστρια, απλώς διαιωνίζουν τη σύγχυση. Διαιωνίζουν το «Hellas εναντίον Greece», διαιωνίζουν το «Βυζάντιο» και τους «Γραικούς» και ακόμα ακόμα τους «Έλληνες εναντίον Χριστιανών» …
Όσο για τον προβληματισμό και το όριό του, το παράδειγμά του Ξάνθου παραμένει. Αν δεν έπρεπε να αποκρούσει τις κατηγορίες της χρηματικής κατάχρησης και της δειλίας-αδράνειας, προφανώς δεν θα μιλούσε ποτέ, όπως δεν μίλησε ο Τσακάλωφ. Μίλησε με την αφορμή του Αναγνωστόπουλου-κατήγορου. Αυτά που είπε, μας βοηθούν μέσω των αντιφάσεών τους να δούμε ότι η «ΕΤΑΙΡΙΑ» είναι άγνωστη ιστορία στο μέσο πολίτη. Συνεπώς…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εδώ δεν θα συμφωνήσουμε. Το «απλή-σαφής Ιστορία» είναι αξίωμα που ουδόλως επαληθεύεται όταν υπάρχουν κενά, αντιφατικές μαρτυρίες, δυσεξήγητες καταστάσεις. Το «αξιόπιστοι ιστορικοί» σχηματοποιεί, υπεραπλουστεύει και αξιωματικά πάλι επιχειρεί να δώσει τη «μια» από τις υπάρχουσες εκδοχές ως σωστή. Ένας θα πει «Παπαρρηγόπουλος», επειδή άλλος θα πει «Κορδάτος». Ένας θα πει «Κόκκινος» κι ένας άλλος θα πει «Ζέβγος», κάποιος θα πει «Ακαδημία Αθηνών» και κάποιος θα πει «Διαμαντούρος» κ.ο.κ.
Αν η ιστορική καταγραφή ήταν αποδεκτή, δεν θα υπήρχε αυτή η ανάρτηση, δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση. Από την άλλη πλευρά ένας ιστορικός δεν ερευνά μόνον, επειδή αισθάνεται ένα κενό στην εξήγηση του σήμερα, ένα κενό που παραπέμπει στο χτες. Τελικά, σε μια σύνθετη κατάσταση όπως είναι η καταγραφή του πολιτισμού, οι διακρατικές σχέσεις και η διπλωματία, αυτοί οι αξιωματικοί ορισμοί οδηγούν σε μια μόνιμη διαμάχη δυο διαμετρικά αντίθετων πλευρών που δεν έχουν ανάγκη κανένα «μέσο όρο» και καμία «αμοιβαία υποχώρηση», αφού δεν ισχύει το «η αλήθεια είναι κάπου στη μέση», αν η μια πλευρά στρεβλώνει συνειδητά και η άλλη αμύνεται.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τέτοιου είδους διαφωνίες είναι πάντα ευπρόσδεκτες και αποβαίνουν εποικοδομητικές. Ο χαρακτηρισμός απλή – σαφής αναφέρθηκε διότι ο υπερβολικός προβληματισμός αλλοιώνει το πραγματικό νόημα, η αναζήτηση πρέπει να έχει κάποιο όριο, η συνεχής αμφισβήτηση, η διαρκής αμφιβολία αποπροσανατολίζει τον αναγνώστη – ερευνητή από το πραγματικό νόημα «το θεμέλιο του Έθνους». Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχει προβληματισμός – διασταύρωση – ευπρεπής αμφισβήτηση, όλα όμως μέχρι ενός ορίου. Μην λησμονείτε ότι αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται και αυτοί που επιδιώκουν την αλλοίωση της Ελληνικής Ιστορίας. Όσο για τον Παπαρρηγόπουλο το γεγονός και μόνο ότι συνέδεσε την αρχαιότητα με την νεώτερη ιστορία μέσω της Βυζαντινής αυτοκρατορίας τον καθιστά κορυφαίο, ή έστω εκ των κορυφαίων σύγχρονων ιστορικών……………..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έτσι νομίζω κι εγώ. Αποτελεί ο Ξάνθος αξιόπιστη μαρτυρία; Υπό ποιες συνθήκες έγραψε όσα έγραψε και πού τεκμηριώνεται η γνωστή τριάδα ως ιδρυτική της Εταιρίας; Γιατί δεν μίλησε ο Τσακάλωφ όταν ο Ξάνθος τον καλούσε να επιβεβαιώσει; Ποιος ήταν ο πόλεμος μεταξύ των μυστικών εταιριών; Γιατί τόσα ανεπιβεβαίωτα στοιχεία και προφανή ψεύδη γίνονται αποδεκτά ως επικρατούσα άποψη από τους ιστορικούς;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ μην προβληματίζεσθε…..η Ιστορία είναι απλή και σαφής…..όπως και οι αξιόπιστοι ιστορικοί είναι λίγοι έως ελάχιστοι με κορυφαίο όλων τον Κων/νο Παπαρρηγόπουλο………….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Για την ακρίβεια, είχα λάθος ως προς την wikipedia που γράφει τα περί φυλάκισης, αλλά όχι με ακρίβεια. Παρασύρθηκα από τη γρήγορη ανάγνωση της εδώ περίληψης. Συμφωνούμε απόλυτα στα υπόλοιπα. Όμως: η μυστικότητα της Εταιρίας είχε να κάνει περισσότερο με τη Δύση και λιγότερο με την απόκρυψή της από τους Τούρκους. Δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν ανεξερεύνητες πτυχές, αλλά ότι είναι άγνωστη στο μεγαλύτερο ποσοστό. π.χ. Ποια είναι η πηγή που αναφέρει τον ποιητικό αυτό διάλογο Ξάνθου-Υψηλάντη;
Η διαστροφή των ιστορικών γεγονότων σε πολλές περιπτώσεις έχει κάνει τα μαύρα-άσπρα, ιδιαίτερα με το «Ποιος» και «Γιατί» έκανε την Επανάσταση. Γι αυτό και ο Αλ. Υψηλάντης παραμένει σε μια παράδοξη γωνία της ιστορίας, γι αυτό και ο Δ. Υψηλάντης έχει αλλάξει ρόλο στην κοινή ιστορία. Γι’ αυτό και ο πατέρας τους, Κων/νος Υψηλάντης έχει σβηστεί από την κοινή ιστορία. Γι αυτό και πολλά ακόμη «περίεργα» συμβαίνουν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απ’ όσο γνωρίζω ο διάλογος αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Εμμ. Ξάνθου. Η διαστρέβλωση της ιστορίας γίνεται ηθελημένα δια τον απλούστατο λόγο ότι όταν κάποιο Έθνος αμφιβάλλει για την ιστορία του, παύει να υφίσταται. Ο ανιστόρητος δεν μπορεί να έχει μέλλον διότι έχει διαγράψει το παρελθόν του………
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ Χείλων η εκδοχή που παρουσιάζει η wikipedia είναι εμφανώς ελλιπής. Σύμφωνα μ’ αυτήν, ο Υψηλάντης μεταξύ 1821-28 ιδιώτευε σε κάποιο φτωχόσπιτο της Βιέννης.
Όσο για τα περί ίδρυσης και ανάθεσης της αρχηγίας της Εταιρίας κι αυτά ελέγχονται. Σωστά λες για «ξεχασμένες» επετείους. Το «ξεχασμένες» όμως, προφανώς συμβαδίζει και με το «στρεβλωμένες». Η ιστορία της Εταιρίας είναι αρκετά σκοτεινή στην ελληνική ιστορία (την κοινή, τη γνωστή) όπως όλες οι προεπαναστατικές συνθήκες (αλλά και πολλές μεταεπαναστατικές).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φίλτατε έχετε δίκιο όσον αφορά στα στοιχεία της wikipedia, όμως όταν γίνεται μια προσέγγιση σε ένα πρόσωπο το οποίο συνέβαλλε τα μέγιστα στο Έθνος, τότε προβάλλονται οι πράξεις και όχι το παρασκήνιο (αυτός είναι ο λόγος που δεν έγινε αναφορά για την περίοδο που αναφέρετε). Ως προς τη Φιλική Εταιρείας όντως υπάρχουν ανεξερεύνητες πτυχές, πλην όμως λάβετε υπόψιν ότι λόγω του ότι ήταν μια μυστική οργάνωση, σαφώς θα έχει και σκοτεινά σημεία. Εκτιμώ όμως ότι καλόν είναι να «κρατάμε» τα θετικά και ουσιώδη και τα θαμπά να τα παραβλέπουμε………..εξάλλου ουδείς τέλειος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!